1800320819

ZASADY

Ogólna zasada jest taka: trzeba budować na tym, co uczeń potrafi i robi dobrze. Szukać takiego pola działania, nawet poza matematyką, która umożliwi mu sukces i rozwinie zaufanie do siebie. Z drugiej strony trzeba żeby uczeń umiał dobrze oceniać swoje możliwości.

W dziedzinie terapii trudności o charakterze dyskalkulicznym większość autorów zaleca stosowanie ogólnych zasad terapii pedagogicznej tj.

trójtorowego oddziaływania terapeutycznego (terapeuta, nauczyciel, rodzic) indywidualizacji (dostosowania form, metod i treści do konkretnego dziecka) polimodalnego oddziaływania (angażowanie zaburzonych i prawidłowych funkcji i umiejętności) wczesnych oddziaływań terapeutycznych oddziaływań psychoterapeutycznych.

Punktem wyjścia w procesie terapeutycznym jest rzetelna diagnoza, wskazanie mocnych i słabych stron dziecka.

W terapii trudności matematycznych szczególnie ważny jest element kompensacyjny (aspekt ogólnorozwojowy i psychoterapeutyczny pozwalający na budowanie wiary we własne możliwości, wzbudzanie motywacji zadaniowej, kształtowanie odporności na sytuacje trudne - jako emocjonalny fundament w rozwiązywaniu problemów matematycznych.

Celem terapii nie może być osiągnięcie przez dziecko prawidłowego poziomu zdolności matematycznych, ale wdrażanie dziecka do wymagań edukacyjnych na miarę indywidualnych możliwości i ograniczeń rozwojowy ch oraz przy szłych potrzeb dziecka. Proces korekcyjno - kompensacyjny terapii matematycznej ma na celu doprowadzenie do tego, aby dziecko osiągnęło taki stopień samodzielności w rozwiązywaniu zadań matematycznych, który pozwoli na względnie sprawne funkcjonowanie na lekcjach matematyki.

Podstawowe zasady pracy z dzieckiem mającym kłopoty z matematyką:

•    gdy prosi o pomoc nie mów, że zadanie jest proste - obniża to wiarę we własne możliwości (proste, a ja nie potrafię);

•    nie odrabiaj zadań za dziecko - taka postawa prowadzi do pogłębiania się niewiedzy;

•    daj dziecku dużo czasu na możliwość samodzielnego rozwiązania problemu (jest to dobra szkoła radzenia sobie z kłopotami);

•    jeżeli zadanie okaże się zbyt trudne - zostaw je, przejdź do łatwiejszego (na te jeszcze przy jdzie pora);

•    zachęcaj dziecko do manipulowania na przedmiotach (abstrakcyjne pojęcia matematyczne wywodzą się z manipulowania konkretnymi przedmiotami);

•    namawiaj do graficznego przedstawiania treści zadań - rysunek, schemat (ułatwi to analizę zadania, pobudzi wyobraźnię);

•    dobieraj treści zadań tak, by były one bliskie rzeczywistości dziecka (może ono wówczas łatwiej wyobrazić sobie sytuację);

•    pamiętaj, by treść zadania nie była ważniejsza, niż zawarte w niej działania liczbowe (utrudnia to wyszukanie zależności między liczbami);

•    przy błędnym rozwiązaniu nie strofuj dziecka lecz pytaj o sposób rozumowania (dowiesz się gdzie popełnił błąd);

•    przy- błędnym rozwiązaniu doceń wkład pracy i poproś o podjęcie próby rozwiązania jeszcze raz (jest to wdrażanie do samodzielnego pokonywania trudności);

Terapia zaburzeń rozwoju umiejętności matematycznych

• Założenia terapeutyczne wg E. Gruszczyk- Kolczyńskiej (1992)

1. jak najdłużej trwająca edukacja na poziomie enaktywnym

17

opracowanie: B. Wiśniewska, D.Hulewicz, Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna Środa WIkp.