1869525010

„Jewropa Agienorowna"

W życiu każdej kobiety zdarzeniem największym i najważniejszym jest pierwsza miłość. Ta miłość — jedyna i niepowtarzalna -wyciska piętno na całym życiu, decyduje o dalszym losie, kształtuje lub zniekształca charakter, podnosi na wyżyny lub spycha w dół, a nawet wtedy, gdy jest pozbawiona barw i promieni, utrwala się w pamięci, jako przeżycie największe, najistotniejsze...

Kobieta pod tym względem stanowczo różni się od mężczyzny, który ma łańcuch ,,pierwszych” miłości. Zna mężczyzna pierwszą miłość sztubacką, pierwszą młodzieńczą, pierwszą szaloną, pierwszą ,,prawdziwą”, pierwszą ,,naprawdę pierwszą”, a gdy dożyje szczęśliw-ego wieku kwitnącej sklerozy, która wzbudza powszechny szacunek (..czcigodny pan prezes”), dowiaduje się nagle o istnieniu miłości ,,najprawdziwszej”, która jedynie i wyłącznie zasługuje na miano pierwszej.

Mężczyzna bezkarnie oznacza każde swe przeżycie miłosne mianem pierwszej miłości i może, narażając się tylko na śmieszność, popełniać auto-plagiaty, odtwarzając niezliczoną ilość razy swoją pierwszą miłość, — ale biada kobiecie, która po latach zechce przeżyć na nowo swe minione wzruszenie i zapały, kopiując dawne wzory. Czeka ją nie tylko śmieszność, ale klęska.. .

Te erotyczno-psychologiczne uwagi mają aktualne znaczenie polityczne, jeżeli się u-względni to, że Europa jest kobietą.

Europa miała pierwszą miłość, — piękną, burzliwą, szaloną, niezwykłą... Było to dawno, dawno... Ludzie tylko w legendach przechowali wspomnienia czasów młodości Europy. Piękna, urocza i promienna, jak bóstwo, królewna Europa, córka Agenora, króla Fenicji, lubiła wówczas spacerować nad brzegiem morza gdzieś w okolicach dzisiejszego Bejrutu. Nie znano wówczas kostiumów' kąpielowych a i przed kim miałaby ukrywać swe oszałamiające wdzięki samotnie spacerująca królewna? Słońce, morze i złoty piasek nadbrzeżny były jedynymi świadkami jej niezwykłej urody. — przez dłuższy czas przynajmniej. Potem w godzinach spacerów pięknej Europy zaczął się ukazywać... byk, — wspaniało, potężne, olbrzymie, jak skała, zwinne jak wąż, przepiękne zwierzę...

Królewna Europa łaskawym okiem spoglądała na byka, — byk miotał promieniami ze swych ognistych ślepi. Nie było słów, no bo jakaż mogłaby być rozmowa pomiędzy młodą królew'-ną a choćby najpiękniejszym bykiem? Ryła jednak wyraźna wzajemna sympatia. Czyż można się dziwić, że pewnego dnia tajemniczy byk wężowym skokiem jakby z nieba spadł do stóp królewny, ukląkł przed nią, lśniącym karkiem łagodnie uderzył ją pod kolana, aż padła mu na grzbiet, a wówczas zerwał się nagle, wyprostował się i skoczył... do morza! Racicami spienił fale morskie, aż powstał tęczowy obłok, który wzniósł się do góry, wydłużył się, skrzepł, tworząc zaczarowaną drogę... Ryk leciał naprzód w straszliwym pędzie — przez morza, przez wyspy... jak gnane wichurą, uciekały wstecz czarne skały i zielone doliny, białe piany burzliwych fal i ciche lazury spokojnych wód...

Europa, kurczowo trzymając się rogów byka, drżała ze strachu i zachwytu... Jak długo trwała ta szalona podróż — żadne kronik; o tym nie mówią, to tylko jest wiadome, że pokryty białą pianą ze zmęczenia wspaniały byk wreszcie się zatrzymał na nikomu nieznanej ziemi, która potem zyskała imię królewny Europy. A wówczas... byk przybrał postać ludzką, a raczej boską, bo był to potężny król bogów', władca Olimpu, gromowładny Jowisz!..

Jakże słodkie były czasy miłości Europy i Jowisza, — jak owocna ta miłość!..

Było to dawno, bardzo dawno... Runął i w giuzy się rozpadł Olimp, zginęli bogowie, w nieznane krainy odleciał Jowisz i pamięć o nim rozpłynęła się, — zatarła z wiekami.. Europa prędko zapomniała swego boskiego kochanka i małżonka. Życie ma swoje prawa a Europa przeżyła Jowisza. Cóż więc dziwnego, że los F.uropy zaczął się układać inaczej, niż się zapowiadało. Miała Europa okres męczeństwa i as cezy. wielkich ofiar i wzniosłego zapału, gdy, kryjąc się w katakumbach, lub stając na arenie cyrkowej wobec dzikich besryj, głosiła chwałę i potęgę Boga prawdziwego. AAiaia okres walk uporczywych w imię Chrystusa, walk obronnych i walk ofenzywnych, namiętnych, graniczących z ekstazą (kobiety w uczuciach nie znają miary...) Ze świętym Franciszkiem śpiewała Furopa słodkie hymny ku czci Pana. zc św. Dominikiem tworzyła kadr\ najwierniejszych ..psów Bożych”, z kapitanem artylerii św. Ignacym z Loyoli zwoływała do bojowych szeregów zakonników - żołnierzy wojującego Towarzystwa Jezusowego, z Lutrem i Kalwinem burzyła to, co sama z takim zapałem budowała (znana jest niestałość kobiet!)... Z genialnymi mistykami modliła się nadludzko wspaniałymi dziełami sztuki, •— z zuchwałymi artystami chciała wydrzeć Bogn tajemnicę tworzenia i prześcignąć Co, wydobywając z marmuru i głazów, z drzewa i płótna zaklęte w nich cuda piękna... Z uczonymi dociekała tajemnic nieba i ziemi, z poetami otwierała serca ludzkie i ujawniała najskrytsze ich drgnienia... Wkładała na siebie Europa pokutniczy habit zakonny, szary, ciężki, ponury, — ubierała się też w szary złote, kamieniami drogimi ozdobione, — dumne, pyszne, zawiść i nienawiść budzące, — albo też zrzucała ze siebie wszystko i bezwstydnie naga szalała, pijana pogańską radością życia... Zamykała się Europa w celach uczonych, w laboratoriach alchemików i cierpliwie, z mozołem badała wszystkie przejawy życia na ziemi; świdrowała wnikliwą myślą wnętrze ziemi i wzlatywała uskrzydloną myślą ponad gwiazdy, aż ręka Polaka zatrzymała słońce i ziemi nadała bieg, pełen treści głębokiej... A potem wycho-

56