1907967683

Naziemne radary interferometryczne mogą pracować w płaszczyźnie jednowymiarowej lub wielowymiarowej. Dla jednostek pomiarowych pracujących w jednym wymiarze uzyskuje się profil radarowy będący dwuwymiarowym wykresem reprezentującym stosunek odległości danego zbioru punktów sceny od jednostki radarowej do współczynnika SNR (ang. Signal-to-noise ra-tio). Dla jednostek pracujących w konfiguracji dwuwymiarowej (2D) wynikiem pomiaru jest pikselowa mapa przemieszczeń. Istotą pracy jest obserwacja punktów (obszarów) konstrukcji w czasie i uchwycenie zmian ich połażenia pod wpływem różnych czynników wymuszających. Pomiary radarowe wykonywane są z pewną rozdzielczością przestrzenną zależna od parametrów sprzętowych radaru interferometrycznego. W zależności od tych parametrów, punkt wykresu reprezentuje odbicie sygnału w pewnym przedziale konstrukcji lub w pewnym obszarze. Aby poprawnie identyfikować element konstrukcji, który podlega obserwacji i charakteryzuje się dominującą wartością SNR, konieczna jest informacja o kształcie geometrycznym obserwowanego obiektu. Ponadto należy dodać, że radar interferometryczny rejestruje tylko składowe radialne. W związku z tym, ważna jest również informacja geometryczna na temat relacji przestrzennej pomiędzy punktami, które dają silną wartość współczynnika SNR, a pozycją jednostki pomiarowej. Wyznaczone zależności geometryczne umożliwiają zrealizowanie redukcji geometrycznych wyznaczonego przemieszczenia w płaszczyźnie pionowej lub poziomej i podania jego prawidłowej wartości metrycznej, a więc umożliwiają nadanie poprawnej skali wynikom pomiaru.

Wykonanie analiz pomiarów radarem interferometrycznym ad-hoc oraz opracowanie danych w tak zwanym postprocessingu poprzedza poprawne zidentyfikowanie elementów rzeczywistej, obserwowanej trójwymiarowej sceny (3D) z jej odwzorowaniem zwanym profilem radarowym. Dla obiektów inżynierskich, które ze względu na budowę słabo odbijają radarową falę pomiarową stosuje się reflektory radarowe pełniące rolę analogiczną do reflektorów dla fal IR znanych dla tachymetrów. W tych przypadkach identyfikacja punktu pomiarowego o znaczącym SNR jest oczywista i sprowadza się do pomiaru położenie reflektora umieszczonego na konstrukcji dla celów kontrolnych. Głównym atutem i przewagą metody interferometrii radarowej w relacji do innych metod diagnostycznych jest pomiar o charakterze bezkon-taktowym. Wystarczy, aby powierzchnia badanego obiektu miała zróżnicowany geometrycznie charakter, który zapewnia odbicie wiązki radarowej a tym samym częściowy zwrot nadanego sygnału w kierunku jednostki pomiarowej.

Wiele z monitorowanych obiektów nie wymaga stosowania reflektorów radarowych. Przykład stanową mosty stalowe, wieże szybowe, konstrukcje masztowe, kominy żelbetowe wyposażone w galerie lub kołnierze lub spawy modułowych kominów stalowych. W takich przypadkach identyfikacja elementów na profilu radarowym może być żmudnym procesem. Z pomocą przy-