6.2.3 Model Makroszczelin
W tym celu przeanalizowano dane otworowe dotyczące przepuszczalności mikro i makro szczelin oraz ich przepuszczalność sumaryczną.
Rys. 7. Model przepuszczalności makroszczelin A) 3D, B) diagram płotowyutworów dolomitu głównego,strefy złożowej LMG, widok z NE.
Na podstawie modelowania parametru przepuszczalności makroszczelin w badanym obszarze, stwierdza się, że najmniejsze, zbliżone do zera wartości przepuszczalności występują w południowo -zachodniej części badanego obszaru.
W strefie tej przepuszczalności poszczególnych warstw nie wykazują zmienności pionowej. Przepuszczalności makroszczelin warstwy stropowej w niewielkim stopniu wzrastają w trzech kierunkach (na wschód, na północ oraz na zachód) od strefy o niskich przepuszczalnościach. Warstwa środkowa na całym badanym obszarze charakteryzuje się niemal stałą przepuszczalnością makroszczelin, a jej wartości przepuszczalności są niewielkie. Największe zróżnicowanieobserwuje się w spągu modelu (od ok. 0-0,4mD). Występuję tutaj wyraźna strefa podwyższonych przepuszczalności makroszczelin zlokalizowana na wschodzie obszaru oraz nieco mniejsza strefa na zachodzie (Rys. 7).
6.2.4 Przepuszczalność mikroszczelin
A B
Rys. 8. Model przepuszczalności mikroszczelin A) 3D, B) diagram płotowy utworów dolomitu głównego, strefy złożowej LMG, widok z NE.
Na podstawie modelu dystrybucji przestrzennej parametru przepuszczalności mikroszczelin stwierdza się, występowanie w profilu pionowym warstw znacznie różniących się między sobą wartością analizowanego parametru. Najwyższe wartości przepuszczalności mikroszczelin w przeważającej części analizowanego obszaru występują w strefie przystropowej, jedynie niewielki fragment w zachodniej części obszaru, charakteryzuje się najwyższymi wartościami przepuszczalności w warstwie środkowej. W pozostałej części obszaru warstwa środkowa charakteryzuje się niskimi wartościami przepuszczalności mikroszczelin. W omawianej części zauważalny jest wzrost przepuszczalności od części środkowej wraz z głębokością.