1935182015

Aby zrealizować cel polegający na utworzeniu wspólnego obszaru bezpieczeństwa ruchu drogowego Komisja Europejska proponuje, aby kontynuować prace nad celem zakładającym zmniejszenie o połowę łącznej liczby ofiar śmiertelnych wypadków w Unii Europejskiej do 2020 r.

W przyjętym dokumencie określono użytkowników dróg, jako „pierwsze ogniwo” systemu bezpieczeństwa drogowego. Bez względu na wdrożone środki techniczne skuteczność polityki na rzecz bezpieczeństwa ruchu drogowego zależy ostatecznie od zachowania użytkowników dróg. Z tego względu nieodzownymi czynnikami poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym są: edukacja, szkolenia i egzekwowanie przepisów.

3. Uwarunkowania krajowe.

Bezpieczeństwo w ruchu drogowym jest jednym z podstawowych zadań realizowanych w wielu obszarach polityki państwa. Głównym celem wszystkich działań jest dążenie do poprawy bezpieczeństwa prowadzącym do radykalnej redukcji liczby wypadków drogowych i ograniczenie ich skutków: zabitych i rannych w wyniku zdarzeń drogowych.

Zadania te zostały szczegółowo ujęte w „Krajowym programie bezpieczeństwa ruchu drogowego 2005 - 2007 - 2013” (GAMBIT 2005). Celem strategicznym programu przyjętego w Polsce jest tzw. Wizja Zero polegająca na dążeniu do maksymalnego ograniczenia ilości wypadków drogowych i związanych z nimi ilości ofiar śmiertelnych.

Ważną funkcję koordynacyjną różnych instytucji podejmujących działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa na szczeblu centralnym spełnia Krajowa Rada BRD. Dla efektywnej i skutecznej realizacji procesu poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego Krajowa Rada jest organem władzy centralnej wyznaczającym kierunki i cele podejmowanych działań w obszarze bezpieczeństwa drogowego oraz konsolidacji organizacji społecznych i instytucji pozarządowych w celu poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Obecny stan bezpieczeństwa ruchu drogowego w Polsce oraz członkostwo Polski w Unii Europejskiej wymagają potraktowania działań na rzecz poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego jako jednego z najważniejszych priorytetów polityki transportowej państwa.

5