1935182076

Podstawowymi parametrami sygnału impulsowego są wartość maksymalna (amplituda) Am oraz czasy narastania t_r, opadania tr, trwania t|, odstępu t₂, a także okres powtarzania T = t| + t2. Interpretację graficzną tych parametrów podano na rysunku 1.7. Iloraz Czasu trwania (szerokości impulsu) t| i okresu powtarzania T określa tzw. współczynnik wypełnienia impulsu (tj. k_w = t|/T).

Rys. 1.7. Interpretacja graficzna parametrów sygnału impulsowego

W elektronice często pojawia się określenie składowej stałej sygnału i składowej zmiennej sygnału. W wielu przypadkach trudno mówić o napięciu stałym, jeżeli napięci to waha się w pewnych nieznacznych przedziałach w stosunku do całego napięcia. Składową stalą przebiegu elektrycznego (napięcia elektrycznego, prądu elektrycznego) nazywamy wartość średnią tego przebiegu (rys 1.8). Składową zmienną przebiegu nazywamy różnicę pomiędzy przebiegiem a jego składową stalą (rys 1.9). Inaczej mówiąc składową stalą jest ten fragment przebiegu który' się nie zmienia, a składową zmienną tylko ta jego część która się zmienia.

Rys. 1.8 Ilustracja przebiegu ze składowa stalą i zmienną Rys. 1.9 Przebieg tylko ze składową zmienną

Sygnały elektryczne, w zależności od tego jaką cechę sygnału chcemy uwypuklić, mogą być prezentowane w różny sposób. Na rysunkach 1.2, 1.3, 1.4 sygnały były przedstawiane w sposób przebiegu. Jest to najbardziej naturalna prezentacja sygnałów, w takiej postaci oglądamy je np. na oscyloskopie. Przy tym systemie prezentacji na osi rzędnych odkładane są chwilowe wartości prądu lub napięcia wyrażone w amperach lub woltach (albo w jednostkach pochodnych mA, mV i tp.), a na osi odciętych czas wyrażany w sekundach lub jednostkach pochodnych.

W sytuacji gdy zależy nam szczególnie na pokazaniu zależności fazowych między sygnałami elektrycznymi, bardziej przydatna okazuje się prezentacja wektorowa sygnałów. W tym systemie prezentacji długości wektorów przedstawiają w przyjętej skali wartości napięć lub prądów, a kąty między nimi zależności fazowe między poszczególnymi napięciami a prądami. Weźmy dla przykładu prosty obwód elektryczny składający się z rezystancji R i pojemności C zasilany napięciem sinusoidalnie zmiennym U o częstotliwości f przedstawiony na rys. 1.10.