1950083284

sprawiedliwości karnej oznacza odebranie stronom konfliktu, w tym wypadku pokrzywdzonemu, uprawnień decyzyjnych w stosunku do sytuacji konfliktu, w której ta strona jest podmiotem. Według tej teorii przejawem ,.kradzieży konfliktu" jest przeniesienie ciężaru decyzji w kwestiach nie tylko merytorycznych, ale też formalnych ze stron na organy wymiaru sprawiedliwości, nadrzędność aspektów prawnych nad interesami stron. Rozstrzyganie sporów w ramach trybu adjudykacyjnego nie spełnia żadnego z warunków zarządzania konfliktem. Proces sądowy jest właściwą formą rozstrzygania sporów, których zakończenie nie było możliwe w inny sposób oraz jako ostateczna instytucja kontrolująca zgodność osiągniętych porozumień kontraktowych, mediacyjnych i wyroków arbitrażowych z prawem powszechnie obowiązującym⁶⁴.

Największą zgodność z warunkami zarządzania konfliktem wykazują tryby kontraktowy i mediacyjny. W praktyce spełnienie tych warunków w ramach negocjacji jest bardzo trudne ze względu na fakt, że to same strony powinny zabezpieczyć ich realizację. Wypracowanie porozumienia, które pozwalałoby na wykorzystanie pozytywnego potencjału konfliktu, wymaga od stron ogromnej wiedzy oraz świadomości celów i interesów, jak również kompetencji komunikacyjnych, przy jednoczesnej wysokiej motywacji wszystkich uczestników do podjęcia działań na jak najwcześniejszym etapie konfliktu. Większe prawdopodobieństwo takiego stanu rzeczy zachodzi w trybie mediacji, w którym jej gwarancją są zarówno zasady mediacji, jak i kwalifikacje oraz obowiązki mediatora.

64 Ponadto wyróżnia się funkcje: zabezpieczenia tych funkcji oraz administracyjne funkcje zlecone [za:] M. Sawczuk, O celach i funkcjach postępowania cywilnego procesowego i nieprocesowego (niespornego) [w:] A. Maciniak (red.). Księga pamiątkowa ku czci Witolda Broniewicza. Symbole Vitoldo Bronie-wicz dedicatae. Łódź 1998, s. 313-316. Por. J. Jod/owski, Z. Resich, J. Lapierre, T. Misiuk-Jod/owska, Postępowanie cywilne, Warszawa 2005, s. 30; W. Broniewicz, Postępowanie cywilne w zarysie, Warszawa 1995, s. 17 i n.; M. Waligórski, Proces cywilny. Funkcja i struktura procesu, Warszawa 1947, s. 32-36.