Bauhaus27

Teatr abstrakcyjny

1927

a w tym wypadku oznacza: wyzwolenie się od w jakie popadł dzisiejszy teatr, i zastosowanie bezpośrednio środków teatralnych, począwszy od :i scenicznej aż po człowieka albo nad-człowieka ~a) jako aktora. U nas teatru abstrakcyjnego nie-■ się nie zna. Znacznie bardziej w Rosji, gdzie pod ^J-m odniesiono już znaczące zwycięstwa, których dały się u nas tu i tam odczuć. Ale nie chodzi o to, ocześniać istniejący teatr, lecz chodzi o coś bar-podstawowego, o elementarne składniki sceny i jej prawa, i ostatecznie chodzi o wzięcie na siebie tru-zczenia. Trzeba postawić na scenie zwyczajny stół wszystkim, co on sobą znaczy; trzeba spojrzeć na scena coś, co właśnie zostało odkryte; trzeba odbierać ń i wszystko, co się w niej znajduje, wraz z tąjem-siecią linii wyznaczających jej wymiary, jako coś, co się po raz pierwszy, coś elementarnego; trzeba brać *, co pojawia się w przestrzeni jako forma, ruch, i dźwięk, jako zjawiska naturalne. Aktor powinien nauczyć się grać siebie, a nie rolę daną mu przez a jego kostium powinien być normalnym ubra-abstrakcyjnym, stypizowanym, uwolnionym od wszel-zależności kostiumu historycznego, jak to się robi ; powinien być typem, jak pokazała to commedia ', ale typem w dzisiejszym rozumieniu, a jego gra