1999020620

26 STANISŁAW KOŃCZAK (26)

powoli wygładza się; gdy po jakimś czasie przyjdzie nowa porcja wody cięższej i wcisnie się na dno, to dawne wody zostaną uniesione lub przepchnięte do dalszej kotliny.

Fig. 2.

Krzywa przebiegu rocznego zasolenia przy wylocie zatoki

Fińskiej.

Murche annuelle de la salinite a la surface et a la profon-deur de 100 m a 1’embouchure du Golfe de Finland.

Przy transporcie wody ciężkiej w głąb Bałtyku odgrywa prawdopodobnie rolę t. zw. falowanie wewnętrzne na kontakcie dw^róch warstw wody o różnej temperaturze i słoności. Zjawisko to zostało w-ykryte przez Pettersse n’a. Wody ciężkie i słone mają się na skutek tego falowania dostawać aż do wnętrza zatoki Fińskiej. Wykryte zostały fale wewnętrzne przez nagle nieokresowe zmiany słoności w warstwie wgłębnej.

W zatoce Botnickiej woda bardziej słona nie może przeniknąć ełąb zatoki, gdyż niższe części dna leżą na południu jak np. rów Alan-dów; tam też spotykamy najbardziej słoną wodę — 6,5%₀.

I omiary zasolenia u wybrzeży polskich wykazały prócz zależności okieoowych zmian od wodostanu na Wiśle, również związek między sło-nością a kierunkiem wiatrów, podobny do zmian termicznych.

Materiał obserwacyjny zebrany w^r ciągu systematycznych pomiarów w ubiegłych trzydziestu latach pozwolił z grubsza objąć reżim sło-nościowj Bałtyku. Podniesiona została jednak przez niektórych badaczy kw^restia, jak się przedstawiają zmiany długookresowe, czy się Bał-tjk wysładza, czy też dopływ w^?ody oceanicznej przez wąskie cieśniny Bełtów i Sundu wystarcza aby słoność utrzymać w obecnym stanie. U i 11 i n g oczekuje stopniowego wysładzania się, do czego ma się