Uznawaną za klasyczną definicję cyklu koniunkturalnego zaprezentowali tuż po zakończeniu II Wojny Światowej Wesley Mitchell i Arthur Burns: „Cykle koniunkturalne są typem wahań występujących w zagregowanej działalności gospodarczej narodów, organizujących swoją pracę głównie w przedsiębiorstwach. Cykl składa się z okresów ekspansji, występujących jednocześnie w wielu rodzajach działalności gospodarczej, następujących po nich podobnie rozległych kryzysach, zastojach i ożywieniach, które łączą się z fazą ekspansji kolejnego cyklu”1.
Ćwierć wieku później Ilse Mintz zmodernizowała tę definicję, zastępując pojęcie „cyklu koniunkturalnego” terminem „cyklu wzrostu”: „Cykle wzrostu są wahaniami w zagregowanej działalności gospodarczej. Cykl wzrostu składa się z okresu relatywnie wysokiej stopy wzrostu, występującej jednocześnie w wielu rodzajach działalności gospodarczej, następującego po nim podobnie rozległego okresu relatywnie niskiej stopy wzrostu, która łączy się z fazą wysokiej stopy wzrostu kolejnego cyklu”2.
Rysunek 1 Cykl klasyczny
Źródło: Opracowanie własne na podstawie: W. Caban, Ekonomia: podręcznik dla studiów licencjackich, red. W. Caban. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2001, s. 331
Różnice w przytoczonych definicjach wynikają nie tylko z odmiennego podejścia ich autorów, stanowią także dostosowanie do czasów im współczesnych3. Ryszard Barczyk
A. F. Burns. W. C. Mitchell, Measuring Business Cycles. Studies in Business Cycles, nr 2. NBER.
Nowy Jork 1946, s. 3
1. Mintz, Dating American Growth Cycles, w: Economic Research: Retrospect and Prospect Vol 1: The Business Cycle Today, red. nauk. V. Zamowitz. NBER. Nowy Jork 1972, s. 41
R. Barczyk, Z. Kowalczyk, Metody badania koniunktury gospodarczej, PWN Warszawa - Poznań 1993, s. 12 8