2181687575

16

spowodowana II wojną światową i zamknięciem się „żelaznej kurtyny” w lalach stalinowskich".

We wrześniu 1956 r. został zorganizowany na Uniwersytecie Warszawskim wakacyjny kurs dla polonistów i slawistów zagranicznych. Wzięło w nim udział 39 uczestników z 15 krajów, w tym 38 pracowników naukowych i jedna studentka. Do 1974 r. kursy wakacyjne dla slawistów zagranicznych były organizowane wspólnie przez uniwersytety - Warszawski i Jagielloński. Część zajęć odbywała się w Krakowie. Uczestnicy mieli dzięki temu okazję poznać dwa uniwersytety, dwa środowiska naukowe, różne szkoły badawcze i metodologiczne.

Z biegiem czasu liczba studentów na kursach stale rosła, co spowodowało, że w 1974 r. dokonano podziału kursu wakacyjnego na kurs „A" - dla studentów, odbywający się w sierpniu, i kurs „B” - dla czynnych polonistów we wrześniu. Od 1975 r. zaczęto organizować w „Polonicum” zimowe kursy dla polonistów włoskich, potem wiosenne kursy dla polonistów z Moguncji, a także sporadycznie dla Fundacji Kościuszkowskiej z USA.

Nazwa „Polonicum” pojawiła się w 1960 r.; początkowo było to Studium Języka i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców „Polonicum”, od 1976 r. zaś - Instytut wchodzący w skład Wydziału Polonistyki UW.

W 1956 r. został opracowany program kursów prowadzonych w „Polonicum”. Obejmował on następujące stałe punkty:

-    nauczanie języka polskiego jako obcego;

-    przedstawienie cudzoziemcom aktualnego stanu i osiągnięć nauki polskiej;

-    kontakt ze współczesną kulturą polską (spotkania z pisarzami i artystami, spektakle teatralne i filmowe, wizyty w muzeach, zwiedzanie zabytków i obiektów przemysłowych itd.);

-    poznawanie Polski, wycieczki po kraju;

-    wykłady uczonych zagranicznych i umożliwienie uczestnikom kursu prezentacji własnego dorobku naukowego.

Zajęcia organizowane przez „Polonicum” były kursami polonistycznymi, co oznacza, że ich adresatami byli studenci zagranicznej polonistyki.

Stale rosła liczba słuchaczy, biorących udział w kursach organizowanych na Uniwersytecie Warszawskim. Zaczęło się od 39 uczestników w 1956 r. W 1967 r. liczba uczestników kursu przekroczyła setkę, w 1988 r. - dwie setki. Przez 39 lat przez „Polonicum” przewinęło się ponad 7000 słuchaczy letnich kursów. Najliczniejsze grupy stanowili:

-    studenci slawistyki i poloniści zagranicznych uniwersytetów;

-    pracownicy naukowi, filolodzy slawiści i poloniści, wykładowcy i lektorzy;

-    tłumacze literaccy, konferencyjni, kabinowi itd.;

¹¹ J. Rokicki, Lato (i inne pory roku) z Polską w Krakowie, [w:] W. Miodunka, J. Rokicki (red.), Oswajanie chrząszcza w trzcinie, czyli o kształceniu cudzoziemców w Instytucie Polonijnym Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1999, s. 16.