44
zawierać takie elementy, jak: spostrzeganie, myślenie i praktyczną weryfikację wyników myślenia. Ważne było bowiem to, by studenci obcego pochodzenia zdobyli wiedzę operatywną z zakresu języka polskiego, jak i przedmiotów kierunkowych, i potrafili wykorzystać ją w różnych sytuacjach codziennych, wymagających od nich samodzielnego myślenia, mówienia i działania.
Oczekiwany rezultat można było osiągnąć przez systematyczne utrwalanie wiadomości i umiejętności, które w konsekwencji doprowadzało do pełnej asymilacji języka polskiego jako obcego. Dlatego też stale stosowało się system ćwiczeń powtarzająco-utrwalających w odpowiednio zaplanowanym czasie. Każdą jednostkę lekcyjną lub większą jednostkę metodyczną wykładowcy starali się zamknąć utrwaleniem najważniejszych zagadnień przedmiotowych i umiejętności językowych, a wybrane główne zagadnienia powtarzać całościowo, po przerobieniu określonego działu programu nauczania.
Obok programów dla kursu przygotowawczego na studia powstały również programy dla kursów krótkoterminowych.
I tak kurs pięciomiesięczny języka polskiego obejmował naukę języka polskiego w zakresie leksyki i gramatyki po 5 godzin dziennie w początkowych miesiącach i naukę słownictwa specjalistycznego również po 5 godzin dziennie w miesiącach następnych. Podczas tego kursu Studium zapewniało zapoznanie się z krajem, którego języka słuchacze się uczyli, z jego kulturą, a także gospodarką i życiem społecznym. Nauka miała odbywać się w następującej kolejności:
a) rozumienie ze słuchu i mówienie;
b) czytanie i pisanie;
c) wymowa.
Celem nauki na tym kursie miało być opanowanie umiejętności posługiwania się językiem w mowie i w piśmie w zakresie:
a) przerobionego materiału;
b) zjawisk życia codziennego;
c) prostych konstrukcji zdaniowych i podstawowego słownictwa.
Założeniem programu kursu dwumiesięcznego było opanowanie przez słuchacza umiejętności komunikacji językowej w podstawowym zakresie, pozwalającej na poprawne porozumiewanie się po polsku w życiu codziennym, sprawach ogólnych i zawodowych. Układ materiału obejmował dwa działy: sytuacje i materiał gramatyczny. Jednocześnie program zakładał wprowadzenie słownictwa specjalistycznego (przeznaczono na to prawie 70 godzin) i był to ostatni element procesu nauczania. Wykładowcy zobowiązani byli do stosowania na kursie metod maksymalnie aktywizujących słuchaczy, które ułatwiały dążenie do realizacji zakładanego celu.
Miesięczny kurs języka polskiego miał charakter intensywny, obejmujący 5 tygodni nauki - blisko 30 godzin tygodniowo. Przeznaczony był dla słuchaczy nieznających w ogóle języka polskiego. Celem kursu było zapoznanie słuchaczy