223427621

podstawie jej weryfikacji w terenie. Oferta wypoczynkowa może ulegać szybkim zmianom, zatem potrzebne jest zachowanie znacznej ostrożności przy pozyskiwaniu informacji na jej temat.

Źródłem na temat obiektów wysokiej ochrony przyrody powinno być w pierwszej kolejności nadleśnictwo, a w przypadku terenów otaczających kompleksy leśne -Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. Niektóre informacje mogą pochodzić ze źródeł gminnych lub organizacji samorządowych, jednak pod warunkiem sprawdzenia wiarygodności zawartych tam treści. W odniesieniu do obszarów Natura 2000, rejestr obiektów z ich lokalizacją i dokładną charakterystyką znajduje się na portalu Głównej Dyrekcji Ochrony Środowiska oraz na portalu http://www.obszary.natura2000.pl/. Zasięgi tych obszarów z oznaczaniem na mapie powinny być ponadto dostępne na stronie Głównego Urzędu Geodezji Kartografii -www.geoportal.gov.pl

Szlaki piesze

Szlaki piesze stanowią zazwyczaj podstawę sieci powiązań komunikacyjnych w ramach kompleksów leśnych dostępnych dla przeciętnego użytkownika. Poznanie przebiegu szlaków pozwala stwierdzić czy zostały one wyznaczone zgodnie z istniejącym układem atrakcji turystyczno - krajoznawczych oraz do jakiej grupy odbiorców poszczególne szlaki mogą być adresowane. Wyznaczenie szlaków przez PTTK stanowi propozycję, która może być mocno nieaktualna względem współczesnych potrzeb użytkowników. Propozycja istniejących szlaków może także nie odpowiadać w bezpośredni sposób założeniom szeroko pojętej edukacji leśnej, zatem dokładna analiza przebiegu tych obiektów umożliwi wprowadzenie korzystnych zmian z punktu widzenia udostępniania lasów dla rekreacji.

Kartowanie szlaków należy poprzedzić analizą kameralną dostępnych opracowań kartograficznych (mapy turystyczne). Należy pamiętać, że materiały kartograficzne prezentują stan aktualności przebiegu szlaków właściwy dla konkretnej daty edycji mapy. Ze względu na częste reedycje map bez ich weryfikacji terenowej, wiele materiałów jest ze sobą sprzecznych. Celem analizy kameralnej powinno być prześledzenie zmian wprowadzanych w różnych edycjach materiałów kartograficznych. Podobny problem z aktualnością danych może dotyczyć warstw leśnej mapy numerycznej, dlatego ograniczanie się do tej wersji podkładów także może okazać się niewystarczające.

W kartowaniu terenowym należy posługiwać się raptularzem do kartowania odcinków szlaków oraz podkładem topograficznym umożliwiającym wrysowywanie zapisanych w raptularzu odcinków szlaków. Podkład topograficzny ułatwi przeniesienie lokalizacji obiektów według koordynatów układu odniesienia współrzędnych kartograficznych, stąd

11