2251772430

ZADANIA BIBLIOTEKI WYŻSZEJ UCZELNI TECHNICZNEJ 187

z wolnym dostępem do zbiorów, czytelnie, sale do pracy zespołowej i indywidualnej, wyposażone w najnowocześniejsze narzędzia informacyjne.

Kolejny referat Biblioteka Techniczna w Szkole Przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego w Warszawie w latach 1826-1831 wygłosił Jan Zaleski (BG PW). Omówiono okres od powstania biblioteki w 1825 r. do 1831 r., kiedy to wydany reskrypt carski nakazał zamknięcie Szkoły Przygotowawczej. Jej biblioteka dała początek gromadzeniu literatury technicznej w bibliotece uczelnianej, a nie jak to miało miejsce do tej pory w bibliotekach publicznych.

Referat Haliny Rzeszut (BG PW) Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej w latach 1939-1970 przedstawił dzieje Biblioteki od 1939 r. Od chwili wybuchu wojny Biblioteka była nieczynna. W uczelni organizowane były Państwowe Szkoły Zawodowe H stopnia, i to był najwyższy, dozwolony przez okupanta poziom wykształcenia. W 1942 r. rozpoczęła na terenie Politechniki działalność Państwowa Wyższa Szkoła Techniczna i do obsługi studentów wznowiono działalność Biblioteki. W czasie powstania warszawskiego spłonął gmach główny PW a wraz z nim niemal całe zbiory biblioteczne. Do odbudowanego gmachu Biblioteka powróciła w 1950 r. ze zbiorami 20 470 wol.

Z zainteresowaniem przyjęto referat prof. Jacka Przygodzkiego Wspomnienia absolwenta Politechniki i użytkownika Biblioteki Głównej. Podsumowując swoje uwagi długoletniego użytkownika od 1950 r. zżytego z biblioteką, referent powiedział, że wiele zmian powoduje coraz lepszą obsługę czytelnika przy coraz większych możliwościach Biblioteki Głównej oraz postępującą zmianę form działalności Biblioteki od tradycyjnej do zautomatyzowanej.

Drugi dzień konferencji poświęcony był przedstawieniu doświadczeń związanych z realizacją nowych zadań biblioteki uczelni technicznej i drodze dochodzenia do automatyzacji. Dzień ten otworzył referat Grażyny Kiwały i Tadeusza Zdunka (BG PW) Wpływ automatyzacji na kierunki zmian w Bibliotece Głównej Politechniki Warszawskiej, w którym przedstawiono etapy wprowadzania automatyzacji, począwszy od lat siedemdziesiątych: wykorzystywanie taśm magnetycznych Chemical Abstracts; instalowanie pakietu programów CSD/ISIS; zastosowanie mikrokomputerów; tworzenie baz danych, praca nad formatem opisu książek; połączenie z międzynarodowym systemem STN International; udostępnianie baz na CD-ROM-ach; wprowadzenie APIS-ZB

—    systemu komputerowej obsługi wypożyczalni i magazynu; wprowadzenie informatyzacji do bibliotek systemu biblioteczno-informacyjnego Politechniki Warszawskiej; dostęp do Internetu.

Uzupełnieniem tego referatu był komunikat wygłoszony przez Jana Zaleskiego (BG PW) Komputeryzacja bibliotek a potrzeby użytkowników poświęcony komputeryzacji Wypożyczalni Studenckiej. System APIS-ZB skomputeryzował obsługę użytkowników oraz usprawnił szereg czynności, takich jak: prowadzenie rejestrów, statystyk, monitowanie. Użytkownikowi zaś dał możliwość wyszukiwania opisów w katalogach komputerowych oraz rezerwowanie książek do wypożyczenia i sprawdzania własnego konta czytelniczego.

Referat Działalność informacyjna w Ośrodku Informacji Chemicznej Biblioteki Głównej Politechniki Warszawskiej wygłosiła Irena Fronczak, przedstawiając ofertę skomputeryzowanych usług oraz możliwości wyszukiwawcze z zastosowaniem systemu STN International.

W ciekawym wystąpieniu Janiny Ligman i Lecha Zięboraka (BG PG) System APIS-ZB

-    perspektywy rozwoju autorzy przedstawili charakterystykę tego systemu, zarządzanie jego pracą oraz perspektywy rozwoju. Biblioteka Główna PG, twórca systemu — posiada własne informatyczne zaplecze kadrowe, co gwarantuje stałe doskonalenie i rozwój systemu. Referat pokazał drogę dochodzenia do automatyzacji metodą własnych rozwiązań realizowanych w bibliotece jako jeden ze sposbów.

Henryk Szarski (BG PWr) referat Uwagi o komputeryzacji bibliotek uczelnianych w głównej mierze poświęcił podejściu bibliotek uczelnianych do komputeryzacji. Jedne — zwłaszcza biblioteki politechniczne — wykorzystują krajowe systemy biblioteczne, inne — głównie uniwersyteckie — wdrażają u siebie zagraniczne zintegrowane systemy biblioteczne. Mimo trudności finansowych, kadrowych, organizacyjnych i innych, komputeryzacja bibliotek uczelnianych następuje. Szukają one różnych możliwości realizacji swoich planów w tym zakresie, np. poprzez udział w programie TEMPUS. Autor kończy referat stwierdzeniem: „Komputeryzacja pojedynczych bibliotek jest pierwszym krokiem w kierunku tworzenia nowych i efektywniejszych płaszczyzny współpracy między bibliotekami” (s. 86).