2251773633

ekonomik

PMtek 11 lutego201 Ir. GtosP«nora/GtosSłupska www.qp24.pl

A 24 września 2011 roku odbędzie się tr zjazd absolwentów ekonomika. Więcej informacji na:

www.ekooomtluskjpsk.pl lub pod nr. telefonu 59 842 47 65.

Radosnych wspomnień czar

BOdOU*

ffiw,

Dyrektor Teodozja Hilczer i dyrektor Anno Toczysko w otoczeniu uaennk.

Początki szkoły ekonomicznej w Słupsku sięgają 1946 roku. Dokładnie w styczniu tego roku do Słupska ze zniszczonej Warszawy przyjechała pani Leonia Strzelczyk. Ministerstwo Oświaty wyposażyło ją w dokumenty upoważniające do zorganizowania średniej szkoły zawodowej typu handlowo - administracyjnego. Zaczęła od znalezienia lokum dla przyszłej szkoły. Nie było to łatwe, bo budynki w mieście były zniszczone, brakowało sprzętu i pomocy naukowych. Władze miejskie na siedzibę    przeznaczyły

jeden z nąjstarszych budynków przy ówczesnej ulicy Śwętojańskiej (dzisiejsza Łu-kasiewicza). Straszyły wybite okna, zgniłe podłogi, brak było drzwi i sprzętu szkolnego.

Obiekt nienadający się do użytku na szczęście dało się wyremontować. Niezbędny sprzęt, ławki, tablice, sprzęt gimnastyczny znaleziono na

strychu Zamku Książąt Pomorskich. Zmieściły się w czterech salach lekcyjnych. Nabór do szkoły przeprowadzono sprawnie i skutecznie.

O wyższości liceum nad gimnazjum i ciemnego stroju nad jaskrawym

O godzinach i dniach zapisów do szkoły informowały rozwieszone w mieście plakaty. Pani Leonia Strzelczyk zapisywała do nowej szkoły i decydowała odważnie o przydziale do odpowiedniej klasy na podstawie często niepe-

łnych dokumentów lub ich braku.

Po miesiącu przygotowań, 12 lutego 1946 r. otwarto szkołę - Państwowe Gimnazjum Kupieckie (już w lipcu togo roku nazwa Kupieckie została zmieniona na Handlowe) z trzema klasami gimnazjalnymi, Liceum Administracyjne oraz Jednoroczną Szkołę Przysposobienia Handlowego. Nauka w gimnazjum trwała cztery lata, w liceum dwa lata. Naukę pobierało 138 uczniów. Niektórzy zasiedli w szkol-

Uczniowie, rocznik 1946.

nych ławach jeszcze w żołnierskich mundurach. Brakowało podręczników, programów nauczania, ale nie brakowało chęci do nauki. Naukę prowadzono programem przyspieszonym, uwzględniąjąc wiek, poziom wiadomości oraz pilność uczniów. Dorośli uczniowie mogli naukę odbyć w trybie przyspieszonym.

Pierwszy rok szkolny podzielono na krótkie semestry, ostatni trwał do 15 lipca. Krótkie wakacje przeznaczono na doposażenie bazy szkolnej,

W szkole zatrudnionych było piętnastu hauczycieli i ksiądz.

Cykl kształcenia w gimnazjum trwał cztery lata i kończył się tzw. małą maturą. Aby zdobyć maturę uprawniąjącą do podjęcia studiów, należało jeszcze ukończyć dwuletnie liceum.

System ten obowiązywał do roku 1948, kiedy to wprowadzono cztero i pięcioletnie licea zawodowe.

Uczniów obowiązywał strój szkolny: czapki z zieloną wypustką i literą H, ubiór chłopców - strój harcerski lub ciemnogranatowy, ubiór dziewcząt - sukienki granatowe z marynarskim kołnierzem, granatowe spódniczki, białe bluzki.

Obowiązkowo czarne fartuchy z białym kołnierzem.

Jak już się

przeprowadzać, to na lepszel

Uczniowie i nauczyciele oczekiwali zmiany starego budynku na większy. W grudniu 1946 roku zwolniony przez wojsko budynek przy ulicy Niedziałkowskiego przejęli uczniowie ekonomika.

Przenieśli sprawnie swoje klasy: ławki, książki i szafy. Warunki lokalowe były tu nieporównanie lepsze. Do dyspozycji uczniów było już jedenaście izb lekcyjnych, gabinet towaroznawczy wyposażony w urządzenia i eksponaty poniemieckie, gabinet geograficzny, sala maszyn, sala gimnastyczna, izba harcerska, dwie aule, biblioteka oraz sala do przysposobienia kupieckiego z wyposażeniem sklepowym. Pierwsi maturzyści opuścili szkołę w 1947 r. Było ich czterdziestu dziewięciu.

Przeprowadzek będzie jeszcze kilka. W1951 r., na tydzień przed rozpoczęciem roku szkolnego, uczniowie musieli' opuścić obiekt na Niedziałkowskiego i przenieśli się z powrotem do pierwszej siedziby szkoły na ulicy Łukasiewicza. Budynek ten był jednak już zbyt mały na potrzeby rozrastającej się szkoły. Brakowało

Wykopki w 1961 roku.

pomieszczeń, nie można było swobodnie rozmieścić ani uczniów, ani wyposażenia sal. Gabinet reklamy i liternictwa znąjdował się na strychu. Filary i załamania dachu wykorzystywano do celów dekoracyjno - reklamowych. Było ciężko, ale wyniki nauczania mieliśmy najlepsze w całym ówczesnym województwie koszalińskim!

I kilka ważnych faktów z ówczesnych dziejów szkoły:

28 czerwca 1963 r. odbyła się uroczystość nadania funk-ęjonąjącej wówczas szkole pod nazwą Technikum Ekonomiczne i Zasadnicza Szkoła Handlowa imienia Stanisława Staszica- twórcy szkolnictwa zawodowego w Polsce. Od tej chwili datąje się systematyczna praca wychowawcza przybliżąjąca uczniom sylwetkę i poglądy patrona.

1 września 1968 roku szkoła przeniosła się do budynków po Liceum Pedagogicznym i Technikum Elektrycznym przy ulicy Partyzantów 24 i

Na uroczystość 20-leda szkoły przybyła pierwsza dyrektor szkoły, Leonia Strzelczyk (druga od prawej), Maria Bukowska (pierwsza z lewej), Edmund Iwaszkiewicz (w głębi) i Władysław Kwapisz.

25. W tym miejscu szkoła działa do dzisiaj.

26 marca 1976 roku nadano szkole nazwę, pod którą funkcjonuje do dzisiaj — Zespół Szkół Ekonomicznych.

0    wpływie historii, a właściwie polityki na szkołę

Historia tamtych lat odbiła się na funkcjonowaniu placówki. Koniec lat 40. i początek 50. zapisał się jako czas ogromnego upolitycznienia szkoły.

Zarzuty o antybolszewicką postawę i wrogość klasową kierowano równo i wobec uczniów

1    nauczycieli.

Na szczęście przyszła odwilż po 1956 r., kiedy to władza przyznała się do błędów i nakazała uwzględnić w wychowaniu m.in. tradycję narodową i rodzinną.

Natomiast rok szkolny 1980/81 młodzież rozpoczęła z dwudniowym opóźnieniem i bez tradycyjnej akademii. Inne treści zaprzątały jednak głowy nauczycielskie i uczniowskie. Zmiany w szkolnictwie przerwano 13 grudnia 1981 r., ale st udniówka roku 1981 i tak się odbyła, choć w godzinach bardzo nietypowych, trwała od godz. 14 do 21. Jednak młodzież i kadra nauczycielska i tym razem nie zawiodła, bawiono się doskonale. Transformacja ustrojowa przełomu lat 80/90 uderzyła również w szkołę. Dla oświaty nastały chude lata. Ograniczenia finansowe musiały odbić się na funcjonowaniu placówki.

Zmniejszono liczbę godzin przeznaczonych na nauczanie przedmiotów zawodowych, chemii, fizyki i historii.

Na szczęście władze się opamiętały i wraz ze zmianą polityki gospodarczej państwa szkoła ekonomiczna stała się ponownie popularna, a podczas kolejnych egzaminów wstępnych przeżywała prawdziwy szturm. W 1990 roku do programu nauczania w szkole wróriła religia jako przedmiot nadobowiązkowy. Od tego też roku uczniowie szkoły zawodowej zaczęli odbywać praktyki u prywatnych pracodawców. Monopol w kształceniu młodocianych pracowników sprawowany do tej pory przez PSS" Społem”, GS „Samopomoc Chłopska" czy „Rolniczy Dom Towarowy” został złamany. W roku szkolnym 1989/1990 prywatnych pracodawców było zaledwie 2, w następnym już 47!

Ludzie ekonomika

Szkoła miała szczęście do ludzi, których do niej zaprowadziły różne ścieżki żyda. Wspaniali nauczyciele i tacy sami uczniowie zapełniali ją przez wiele lat.

Młodzież, która rozpoczynała naukę w 1946 roku, miała 19 i 40 lat. Pochodziła głównie ze wschodu Polski, Wileńsz-czyzny, Polesia, Podola, z Wielkopolski i Polski Centralnej. Wszyscy mieli za sobą trudne doświadczenia lat wojny i wielki zapał do pracy z jednego powodu - byli spragnieni

USPOniNRMY PIERU5ZEDNI NR5IED SZKOŁY....

ffl •UMOUMM.MWflM „ Kjfwta.w awrtmi.i