2251774307

22 STEFAN RYGIEL

wego w Polsce specjaliści, instytucje fachowe i grupy zawodowe oddawna mają możność wpływu na odnośną fachową politykę państwową (Rada Ekonomiczna, Rada Kolejowa, Rada Emigracyjna i w. in.).

Naszą organizację Państwowej Rady Bibljotecznej wyobrażałbym sobie w połączeniu konstrukcji francuskiej Commission Supćrieure des Bibliothćques (z pewnemi zmianami) z kompetencjami niemieckich Beiratów, oczywiście z wyłączeniem pruskich ich funkcyj, jako służbowego organu pośredniczącego.

Skład Rady możnaby sobie wyobrażać w sposób następujący:

Członkowie z urzędu:    Generalny Dyrektor Bibljotek, jako

Osób 7.    przewodniczący, Dyrektor Bibljoteki

Narodowej w Warszawie, 5 dyrektorów bibljotek uniwersyteckich.

Członkowie mianowani: 2 z pośród dyrektorów wielkich bi-Osób 4.    bljotek naukowych fundacyjnych (Czar

toryskich, Kórnicka, Krasińskich, Ossolineum, Raczyńskich, Wróblewskich), 2 inspektorów wojewódzkich.

Członkowie obieralni

przez urzędników biblj.: 2 z państw, bibljotek naukowych, Osób 4.    2 z bibljotek komunalnych I. rzędu.

Członkowie delegowani: 2 członków Związku Bibljotekarzy Pol-Osób 2.    skich z wyboru Zjazdu Delegatów

Kół Związku.

Wszyscy członkowie (razem osób 17) byliby następnie mianowani przez Ministra.

Kompetencje Rady: otrzymywanie do rozpatrzenia i opinjowania wszelkich rządowych projektów ustawodawczych oraz projektów w zakresie organizacji administracyjnej, personalnej i technicznej ogólnej natury, nawet gdyby kwestje te miały powstać narazie na terenie jednej tylko bibljoteki (na wzór pruski); opracowywanie projektów z własnej inicjatywy i komunikowanie ich Generalnej Dyrekcji do rozważenia i urzeczywistnienia, przyczem w każdym wypadku niezgodzenie się Generalnej