pomieszczenia. W stałych warunkach otoczenia najważniejszym czynnikiem wpływającym na przebieg spalania jest stężenie ciała palnego w mieszaninie z powietrzem.
Przy małych lub bardzo dużych stężeniach czynnika palnego mieszanina nie jest zapalna. Mieszaninę można zapalić powyżej pewnego ściśle określonego dla każdej mieszaniny stężenia minimalnego nazywanego dolną granicą wybuchowości i poniżej stężenia maksymalnego nazywanego górną granicą wybuchowości. Stężenia te wyraża się w procentach objętości, w mg/1 lub w gramach na metr sześcienny.
Gdy w mieszaninie z powietrzem zawarta jest dostateczna ilość czynnika palnego (pary cieczy palnej lub gazu palnego) o stężeniu powyżej dolnej granicy wybuchowości i poniżej górnej granicy wybuchowości (tabl.3.2) powstaje tzw. mieszanina wybuchowa.
Mieszanina wybuchowa pod wpływem dostarczonej energii cieplnej zapala się w całej objętości - wybucha.
Tablica 3. 4. Granice wybuchowości wybranych gazów i par cieczy palnych
Granice wybuchowości [%]
Gazy lżejsze od powietrza
Amoniak NH3
Gazy cięższe od powietrza
Pary cieczy
Cyklopropan C3 Hó
Eter etylowy (C2 H5)20
n-Heksan
Dwusiarczek węgla CS2
Najniższą temperaturę, od której rozpoczyna się samorzutny proces palenia się (np. nagrzanej powierzchni stykającej się z mieszaniną wybuchową) bez udziału dodatkowych źródeł energii, np. iskier, łuku elektrycznego lub płomienia nazywa się temperaturą samozapalenia (samozapłonu). Temperatura samozapalenia zależy od bardzo wielu
14