2278215782

1.2 Podstawy medyczne dla cukrzycy

Cukrzyca[104] to zaburzenie przemiany węglowodanowej wskutek upośledzonej czynności wydzielniczej tzw. wysp Langerhansa - grupy komórek w trzustce wytwarzających insulinę. Według danych statystycznych z 2007 roku, w Polsce na cukrzycę choruje około 2,5 miliona ludzi. Rozpoznanie schorzenia poprzedza wywiad lekarski.

Podczas wywiadu lekarz zadaje pytania dotyczące:

■    Znacznego wielomoczu (do 10 litrów na dobę).

■    Wagi ciała.

■    Ogólnego zmęczenia.

■    Nadmiernego pragnienia.

Po przeprowadzeniu wywiadu z pacjentem lekarz kieruje go na dodatkowe badania specjalistyczne, które obejmują:

■    Badanie krwi (test na poziom cukru na czczo, zawartość cukru we krwi).

■    Badanie moczu ( zadaniem którego jest wykrycie obecności cukru w moczu).

■    Badanie EKG (mające na celu rozpoznanie cech odpowiadających uszkodzeniom mięśnia sercowego).

■    Badanie oczu ( badanie dna oka na występowanie mikrotętniaków, mikrozakrzepów, bliźniaczeń siatkówki).

■    Badanie nerek (badanie zawartości białka w moczu - białkomocz powyżej 30 mg/dobę, wyszukanie zespołu nerczycowego lub zapalenia nerek).

■    Badanie serca (ma na celu wykrycie kardiomiopatii - zmian zwyrodnieniowych serca).

■    Neuropatię - (zapalenie nerwów obwodowych).

Geneza powstawania choroby nie jest do końca znana. Początkowo cukrzycę często mylono z nieszkodliwą i niewymagającą leczenia hiperglikemią.

Cukrzyca to nadmierne w stosunku do węglowodanów spalanie tłuszczów i białek, mogące prowadzić do kwasicy i śpiączki. Odporność ustroju jest osłabiona, stąd często towarzyszące inne choroby, jak gruźlica, czyraczność.

Obecnie znane są dwa charakterystyczne stany chorobowe [104].