24 Rozdział V. Wierzę w Kościół
wszechne w chrześcijaństwie. Następnie uczniowie wykonują pisemnie zadanie 4. Katecheta poleca, by uczniowie poparli swoją wypowiedź przykładami.
Uczniowie mogą dostrzec, że Chrystus stał się człowiekiem w konkretnej kulturze, ale przyszedł odkupić całą ludzkość, przyszedł do wszystkich, dlatego chrześcijanie mają dzielić się wiarą ze wszystkimi spotkanymi na swej drodze, bez względu na rasę czy narodowość, szanując jednocześnie kulturę narodów, ich język, sposób życia. Ewangelizacja łączy się z poszukiwaniem form, które sprawią, że właśnie konkretna kultura, styl życia, narodowość — przeniknięte będą duchem Ewangelii.
Przykładem jest sztuka chrześcijańska różnych narodów i kultur, np. obrazy, wystrój kościołów, architektura, a także elementy obrzędów liturgicznych.
Opracowanie Jak sadzisz ? Dyskusja
Katecheta najpierw pyta uczniów, co rozumieją pod pojęciem „ewangelizacja” i do kogo jest ona skierowana. Mogą sięgnąć do określeń użytych w tej katechezie, np. głoszenie Ewangelii, ale także przekazywanie wiary w Jezusa Chrystusa Zbawiciela, nauczanie, jak żyć Ewangelią, przygotowywanie do chrztu świętego. Katecheta może uzupełnić wypowiedzi uczniów.
Słowo „ewangelizacja”pochodzi od greckiego słowa euaggelizein, które oznacza „głosić dobrą nowinę”. Jest to przede wszystkim opowiadanie o Osobie Jezusa Chrystusa, Jego zbawczych dziełach: życiu, męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Ewangelizacja jest skierowana do ludzi niewierzących, ale także do tych, którzy nigdy nie doświadczyli osobistej relacji z Bogiem.
Jak sądzicie, czy w naszym środowisku potrzebna jest ewangelizacja? Odpowiedzi uzasadnijcie.
Uczniowie mogą zauważyć,jak wiele jest ignorancji religijnej w ich środowisku, nieliczenia się z nauką Jezusa, niewłaściwego pojmowania Kościoła.
Katecheta prosi uczniów o powstanie i czyta tekst Refleksji i modlitwy z podręcznika ucznia.