2455029536

stopów za pomocą spawania jest brak konieczności stosowania lutowia, a tym samym mniejsze ryzyko powstania korozji w miejscu połączenia (4, 74). Bock i wsp. (75) analizowali wytrzymałość połączeń lutowanych i spawanych doczołowo drutów ortodontycznych. Autorzy do badań wykorzystali druty o średnicy 1,2 mm, które były spawane techniką lutowania płomieniem oraz spawane laserowo i mikroimpulsowo metodą TIG. Wykonane badania wytrzymałościowe w teście na zrywanie przeprowadzone przez Bock i wsp. (75) wykazały, że najwyższe wartości naprężenia zrywającego zarejestrowano w grupie kontrolnej (1493 MPa) i przewyższały one o ponad 80% wartości uzyskane w grupie drutów lutowanych płomieniem (198 MPa), o około 50% w grupie drutów spawanych metodę TIG (754 MPa) i około 70% w przypadku drutów spawanych laserowo (369 MPa). Zupancic i wsp. (76) w analogicznych badaniach wytrzymałościowych zarejestrowali wyższą wartość naprężenia zrywającego dla połączeń lutowanych płomieniem (792 MPa) niż spawanych laserowo (405 MPa). Natomiast przeprowadzone przez Solmi i wsp. (77) badania cytotoksyczności wykazały brak adaptacji fibroblastów do powierzchni lutowanych, w odróżnieniu od spawanych laserowo.

Problem biozgodności materiałów ortodontycznych zawierających w swym składzie nikiel, który pozostaje w jamie ustnej przez okres wielu miesięcy stanowi w kręgu wielu autorów obiekt zainteresowań (78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86). Badania Mockers i wsp. (13) wykonane przy użyciu fibroblastów mysich L929 wykazały, że połączone ze sobą za pomocą techniki lutowania płomieniem druty i pierścienie ortodontyczne wykazują znamiona cytotoksyczności w odróżnieniu od pierścieni nielutowanych. Według autorów stopy, które zawierają w swym składzie więcej niż 25% miedzi nie powinny być stosowane w stomatologii, ponieważ w agresywnym środowisku jakim jest jama ustna ulegają korozji. Niektóre z badań in vitro (87, 88) sugerują, że szczotkowanie zębów z użyciem pasty, powoduje uwolnienie większych ilości niklu z elementów aparatów

14