2455029546

Nazwa ortodoncja pochodzi od połączenia dwóch greckich słów „orthos” - prosty i „odus” - ząb. Badania archeologiczne dowodzą, że leczenie wad zgryzu a zwłaszcza tzw. „prostowanie” krzywo ustawionych zębów wykonywano już w V-TV w. p.n.e. Pierwsze udokumentowane doniesienia dotyczące ortodoncji znajdują się w Księdze VI Hipokratesa (460 - 377 p.n.e.) „O epidemiach”, w której autor pisze między innymi „osobnicy długogłowi maja wysoko wysklepione podniebienie i zwężone łuki zębowe, w związku z tym poszczególne zęby maja zbyt mało miejsca w łuku i zachodzą jedne na drugie”.

Celem działania ortopedii szczękowej jest leczenie nieprawidłowości twarzowo -szczękowo - zgryzowych. W tym celu wykorzystuje się działanie określonych sił, które powodują kontrolowaną zmianę położenia niewłaściwie ustawionych zębów. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu, w zależności od wieku rozwojowego oraz wady zgryzu, odpowiednio dobranego aparatu stałego lub ruchomego (1).

W przypadku wykonawstwa aparatów stałych takich jak: łuki językowe, Quad - Helix, Bi - Helix czy Hyrax zachodzi konieczność łączenia poszczególnych elementów konstrukcyjnych poprzez lutowanie. W praktyce laboratoryjnej najczęściej mamy do czynienia z tzw. lutowaniem twardym przy pomocy lutów na bazie srebra lub złota, w temperaturze powyżej 425°C. Istotną rolę w tym procesie odgrywa zjawisko dyfuzji, do którego dochodzi pomiędzy płynnym lutem, a metalem rodzimym. Podczas lutowania elementów wykonanych ze stali nierdzewnej może dochodzić do wytwarzania na łączonych powierzchniach warstwy tlenków metali oraz powstawania na granicach ziaren węglików chromu, które prowadzą do korozji międzykrystalicznej, w zakresie temperatur 480-800°C. Dlatego zarówno druty ortodontyczne, jak i lutowia powinny spełniać wymogi