2455029550

Proces korozji prowadzi również do powstania szorstkości powierzchni łączonych ze sobą elementów, co zwiększa tarcie pomiędzy pierścieniem a drutem ortodontycznym prowadząc do szybszej utraty połączenia (21, 22, 23, 24).

Badania przeprowadzone przez Berge i wsp. (14) wykazały, że druty ze stali austenicznej uwalniają większą ilość jonów chromu i niklu, niż ma to miejsce w przypadku drutów chromowo - kobaltowych. Ponadto wykonane przez autorów badania elektrochemiczne wykazały różnice w wartościach potencjału stacjonarnego pomiędzy lutowiem na bazie srebra a drutem sięgające 360 mV co sugeruje, że lutowie srebrne jest bardziej podatne na korozję, której produkty mogą powodować przebarwienie tkanek miękkich oraz reakcje alergiczne (25, 26, 27, 28). Potwierdzają to również obserwacje Hussaini i wsp. (29), którzy opisali przypadek pacjenta u którego po użytkowaniu aparatu stałego z lutowanymi przy pomocy lutowia na bazie srebra elementami drucianymi wystąpiły przebarwienia sąsiadujących tkanek miękkich na kolor szaro - niebieski, co jest określane w literaturze jako „silver solder tattoo”. Przeprowadzona przez autorów analiza przy zastosowaniu badania energodyspersyjnego wykazała obecność w tkankach miękkich jonów srebra, będących efektem zachodzących w miejscu połączenia metalowych elementów procesów korozyjnych. Do podobnych wniosków doszli Joska i wsp. (30). Natomiast Zhang i wsp. (31) oraz Magos i wsp. (32) uważają, że uwolnione z lutowia jony srebra dyfundując w głąb tkanek miękkich tworzą pod wpływem enzymów tkankowych nierozpuszczalny osad bogaty w jony siarki. Omawiane zjawisko jest podobne do opisywanej w literaturze jednostki chorobowej określanej jako „argyrosis”, której przyczyną są uwolnione w wyniku procesu korozji jony srebra, które po połknięciu zostają wchłonięte w jelicie cienkim, a następnie po przedostaniu się do krwioobiegu tworzą roztwory soli wytrącające się w tkankach miękkich (33). Przeprowadzone badania

9