262080478

P_f= (1,2,7; 3,4,6; 5,8; 9,10)

/> •/>!/>,= (1.7)(9); (2)(3); (4)(5,8); (6); (10)

Tworzymy tablicę (tab. 7) porównań w której sprawdzamy na której pozycji różnią się wiersze 1 i 9, 7 i 9, 2 i 3,4 i 5, 4 i 8. Skreślamy wiersze które mają większe pokrycie.

Tabela 7 Tablica porównań

1,9	a2, £?4, £25
7,9
2,3	£24, £2s
4,5	£24, £26
4,8	£22, £24

Wyznaczanie rozwiązań minimalnych: (a₄ + a₂)(a₄ + a₅)(a₄ + a₆) = a₄ + a₂a₅a(,

Stąd dwa rozwiązania minimalno-argumentowe: £2 l, (73, Cl4

Cl |, #2, (23, £25, (25

Rozwiązanie minimalne z najmniejszą licznością to: a\, £23, a₄. Niestety taki algorytm nie jest zbyt wygodny do implementacji komputerowej.

Inne ujęcie tego problemu podane jest w pracy A. Skowrona [13]. W pracy tej główną rolę w obliczeniach reduktów spełnia tzw. macierz rozróżnialności, tworzona dla systemu decyzyjnego TD = (U, A, D), gdzie U = { Ui, U2,..., u_n] jest zbiorem obiektów, A jest zbiorem atrybutów warunkowych, D jest decyzją.

Dla danego systemu decyzyjnego TD = (U, A, D), macierz rozróżnialności M(TD)=[Cjj]nxn definiuje się następująco:

Cij = (a e A: a(u.i) =£ a(u_;), i,j = 1,2, ...,n oraz dec(u{) =£ dec(uj)}

12