2711906832

odeszli na zawsze: Halina Gąszczyńska, Krystyna Szczudłowska, Aniela Kośna, Anna Bednarowska, Janina Knapik, Mieczysław Faber, Danuta Branicka, Maria Deblessem, Józef Kwiatkowski, Janina Jackowska. Spośród obecnie pracujących wymienię tych z najdłuższym stażem: Annę Śliwińską, Joannę Czarkowską-Pa-sierbińską, Ewę Wedemską-Zerych, Barbarę Hetmańską, Ewę Songajło, Krystynę Książek. Dyrektor biblioteki Tadeusz Chrobak pełni tę funkcję nieprzerwanie 27 lat. W ciągu sześćdziesięcioletniej historii kadra biblioteki była postrzegana jako jej mocna strona. Ostatnia ankieta „Informacja o pracownikach WBP” wykazała, że mamy pracowników wykształconych, znających języki obce; najliczniejszą grupę tworzą ludzie między 26 i 30 rokiem życia. Na przestrzeni sześćdziesięciu lat zmieniały się kryteria ważności działań. Entuzjazm towarzyszący pierwszym dniom: „kiedy pracy było dużo, ale atmosfera i samopoczucie wspaniałe”, „pracy dużo, ale szczęście, że jest prąd i woda, zimna ale jest”, radość z otrzymania każdej nowej książki, nowego mebla - wspominały pierwsze pracownice biblioteki Janina Knapik i Halina Gąszczyńska. Dziś większość działań w bibliotece opiera się na pracy zespołowej, dobrej współpracy koleżeńskiej. Nasi pracownicy są nie tylko przewodnikami po zasobach tradycyjnych i elektronicznych biblioteki, doradcami informacyjnymi i bibliograficznymi, są także inicjatorami przedsięwzięć kulturalnych i naukowych. Ich wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe, umiejętność pracy z ludźmi gwarantują profesjonalną obsługę naszych czytelników.

Trudno nie wspomnieć o tym, jak do biblioteki wkraczała nowoczesność. Z chwilą otwarcia Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Opolu posiadała maszynę do pisania, telefon oraz radioaparat marki „Ural”. W 1958 roku biblioteka udostępniła czytelnikom odbiornik telewizyjny. W każdą środę i sobotę w czytelni można było oglądać wiadomości kulturalne, występy recytatorskie, przedstawienia teatralne, a program telewizyjny wywieszano w gablocie przez budynkiem.

W 1964 roku powstała pierwsza w Polsce wypożyczalnia płyt, dla ochrony przed zniszczeniem na początku zamknięta w szafie, o wydarzeniu napisano nawet w Przekroju. Opolska biblioteka należała pod koniec lat sześćdziesiątych do nielicznych w Polsce, które mikrofilmowały czasopisma. Nowatorską formą promocji biblioteki w tym czasie była reklama filmowa. Zamówiono kilka kompletów przeźroczy wraz z nagraniami na taśmie magnetofonowej, które przez wiele lat Opolanie mogli oglądać przed seansem filmowym.

Od 1974 roku biblioteka dysponowała dalekopisem, który miał przyśpieszyć wypożyczenia międzybiblioteczne. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych biblioteka posiadała kilkanaście czytników do mikrofilmów i półautomatyczną kopiarkę. Korzystała również z jednego z pierwszych zautomatyzowanych systemów informacji przygotowywanych przez ośrodki zagraniczne, a dystrybuowanych przez Politechnikę Wrocławską, tzw. systemu selektywnej dystrybucji informacji, który dostarczał gotowe dane bibliograficzne publikacji na zgłoszone przez bibliotekę tematy (sdi służyła bardziej do celów szkoleniowych niż była rzeczywiście wykorzystana przez czytelników WBP).

27