2906542685

RECENZJE 273

wuje każdorazowo omawiane zagadnienie. Książka reprezentuje poziom wysoce specjalistyczny i stanowi materiał warsztatowy dla stosunkowo wąskiego grona specjalistów.

B. Skoczylas

Structure and Biosynthesis of Antibodies

Consultant Bureau, 1977, New York, str. 367, $ 42.—

m

Książka ukazała się w serii „Studies in Soviet Science” i stanowi przekład dzieła rosyjskiego, które ukazało się pod tym samym tytułem w r. 1972. W porównaniu do rosyjskiego oryginału książka została rozszerzona i unowocześniona, nie mniej cytowana literatura nie wybiega poza r. 1974. Książka liczy 367 stron i zawiera 7 rozdziałów w których autor omawia kolejno metody oznaczania i izolacji przeciwciał, ich właściwości, strukturę i biosyntezę oraz na końcu genetyczne aspekty biosyntezy przeciwciał. Wymienione zagadnienia są omówione w sposób przejrzysty i interesujący, często w aspekcie metodycznym i historycznym. Ten sposób wykładu sprawia, że czytelnik może wyrobić sobie własny pogląd na omawiane problemy. Niewątpliwym mankamentem jest brak indeksu co w znacznym stopniu ogranicza przydatność książki jako dzieła źródłowego. Brak ten jest w pewnym stopniu nadrobiony przez wykaz literatury zawierający pełne tytuły cytowanych artykułów. W sumie książka zasługuje na polecenie w szczególności czytelnikom pragnącym zdobyć podstawowe, a niekoniecznie najnowsze wiadomości o przeciwciałach, ich budowie i biosyntezie.

J. Kościelak

Prostaglandine and Thromboxanes

Red. F. Berti, B. Samuelsson, G. P. Velo

NATO Advanced Study Institutes Series, Seria A: Life Sciences, tom 13, Plenum Press, 1976, New York, London, stron 449, cena $ 54.—

Omawiana książka stanowi 13 tom serii wydawniczej Life Sciences NATO Advanced Study Institutes. W tomie tym zebrano materiały przedstawione na międzynarodowym kursie poświęconym Postępowi Badań nad Prostaglandynami, który odbył się w Centrum Szkoleniowym „Ettore Majorana” w Erice (Włochy) w dniach od 4 do 15 października 1976 r.

Na początku książki podany jest krótki rozdział dotyczący chemii prostaglandyn i tromboksanów, a następnie dość obszerny przegląd dotychczas stosowanych metod służących do ich oznaczania w płynach biologicznych i tkankach. W części tej omówiono szczegółowo metodę biologiczną, radioimmunologiczną, chromatografię gazową i spektrometrię masową. Godny podkreślenia jest udział w opracowaniu monografii prof. Ryszarda J. Gryglewskiego z Zakładu Farmakologii w Krakowie (Polska), który przedstawił skriningową metodę testowania związków jako potencjalnych inhibitorów biosyntezy prostaglandyn i tromboksanów. Ocena stopnia zahamowania biosyntezy prostaglandyn in vitro w tym teście może posłużyć do oceny skuteczności działania przeciwzapalnego leku. Badaniem uzupełniającym jest ocena stopnia wią-