2906542723

128 K. KALETHA [10]

która wykreślona w układzie: (D’, —D,)-Hn —-przedstawia linię

prostą o nachyleniu —K_m/L, przecinającą oś rzędnych w punkcie VA/L (Hyc. 6).

Ryc. 6. Wyznaczenie stałej Michaelisa i szybkości maksymalnej reakcji na przykładzie hydrolizy acetylofenyloalanylolizy-ny w reakcji katalizowanej przez trypsy-nę (12).

O*,— Di    Początkowe stężenie substratu: [A]₀ = 8X10—<M

D^—D'/    (O). ^ - 150 s lub [Al₀ = 4X10—⁴ M (•), ^ - 75 s.

Dwukrotne scałkowanie równania Michaelisa prowadzi do zależności postaci:    _[AJo

2 K_m [A]₀

2 S t d [Aj

[A]o

(II. 8)

[AJo

w którym wartość liczbowa całki oznaczonej S j t d[A] podzielona

o

przez początkowe stężenie substratu [A]₀, przy warunku t₀ = 0, określa „funkcję pola”, czyli pole powierzchni pod krzywą zmian stężenia substratu (produktu) w czasie przebiegu reakcji. Wykres zależności S od stężenia substratu, dla różnych wartości [Aj o jest linią prostą o nachyleniu 1/V, przecinającą oś rzędnych w punkcie 2 K_m/V. Powyższy sposób wyznaczania parametrów kinetycznych reakcji enzymatycznej podany został przez Banfielda (13).

Gwałtowny rozwój techniki komputerowej w ostatnich latach spowodował wiele zmian w sposobach opracowywania uzyskanych z pomiarów doświadczalnych danych. W chwili obecnej istnieje szereg metod dokładnego wyznaczania parametrów reakcji enzymatycznej przy użyciu tej techniki. Metody te wykorzystują różnorodne, oparte na rachunku numerycznym i statystyce sposoby bezpośredniego rozwiązywania równania szybkości reakcji. W 1974 roku F e r n 1 e y (14) ułożył program komputerowy dla