ekranie (oprócz klucza wyszukiwawczego). Wyniki badania były zaskakujące: na jeden opis przeciętnie przypadały 2,2 pola, przy czym
najczęściej proszono o tytuł.
Rezultaty tych i podobnych badart podważają w ogóle potrzebę umieszczania wielu elementów w opisie katalogowym; katalog z krótkimi opisami jest narzędziem szybszego i bardziej sprawnego wyszukiwania informacji. Pamiętać przy tym należy, że brakujące elementy opisu można ustalić na podstawie łatwo osiągalnych źródeł zewnętrznych o charaktrze bibliograficznym. Niepokojący jest tylko fakt, że w badaniach tych uwzględniano jedynie potrzeby użytkowników zewnętrznych - czytelników biblioteki, zapominając o własnych pracownikach korzystających z katalogu równie często. Przy podejmowaniu decyzji co do długości opisu należy brać pod uwagę także te potrzeby oraz szereg czynników zewnętrznych, jak na przykład czy dany rekord może być jeszcze wykorzystywany do innych celów niż do wyszukiwania, na przykład przy akwizycji, wypożyczaniu międzybibliotecznym, katalogu centralnym, itp.
Stosowanie krótszych rekordów jest dla biblioteki niezwykle atrakcyjne, gdyż prowadzi do oszczędności i to nie tylko na etapie ich tworzenia, ale także wprowadzania, przetwarzania i wyprowadzania. Jakiego rzędu będą to oszczędności zależy od wielu czynników, na przykład od tego w jakim stopniu gotowe rekordy otrzymywane są z zewnętrznych źródeł: z biblioteki narodowej lub z centralnej bazy
danych sieci bibliotecznej.
W systemach manualnych skrócenie opisu nie wpływało w takim stopniu na zmniejszenie kosztów - n:*- ma różnicy czy włączamy kartę z długim opisem czy z krótkim, f:zy katalogach COM i on-line różnice są dość istotne. Dlatego coraz częściej postuluje się tak zwane minimalne katalogowanie, którego nie należy mylić z katalogowaniem u-prcszczonym (simpliefied). Katalogowanie minimalne oznacza stosowa-
134