98
glikol i tycznym typu FT , gdzie jest on wytwarzany, a włóknami o wysokim potencjale oksydacyjnym typu ST i FTa) Essen i Haggmark 1975, Jacobs i Kai ser 1982, Ivy i wsp 987). Z kolei postulowany przez Jorfeldta i wsp. 1978) oraz Tescha i wsp. 1982) mechanizm limitujący uwalnianie mleczanu z komórek mięśniowych podczas stopniowanego wysiłku może także odgrywać istotną rolę w interpretacji zjawiska progu anaerobowego. A zatem progowy wzrost stężenia mleczanu w mięśniach może nastąpić w warunkach ciągłej produkcji mleczanu, ograniczonego usuwania mleczanu z mięśni lub pod wpływem obu tych czynników łącznie. Problematyka przyszłych badań nad mechanizmem progu anaerobowego powinna objąć zagadnienia produkcji i uwalniania mleczanu w różnych typach włókien mięśniowych podczas progresywnego wysiłku fizycznego, przy czym zastosowanie nośników izotopowych w śledzeniu metabolizmu wysi owego mleczanu może być w tych badaniach szczególnie przydatne.
V. 2 Fizjologiczne kryteria pomiaru wysokości progu
anaerobowego
Do oznaczania progu anaerobowego stosuje się w praktyce sportowo-1ekarskiej różne metody: inwazyjne - oparte na
zmianach stężenia mleczanu we krwi podczas stopniowanego testu wysiłkowego Mader i wsp. 1976, Kindermann i wsp. 1979 Stamford i wsp. 1978, Ivy i wsp. 1980, Stegmann i wsp. 1981 oraz nieinwazyjne - w oparciu o zmiany wskaźników wentylacyjnych Wasser nn i wsp. 1973, Caiozzo i wsp. 1982), aktywności elektrycznej mięśni Moritani i deVries 1980), czy też częstości skurczów serca Conconi i wsp. 1982). Wyniki dotychczasowych badań nie przyniosły jednak jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, które z tych licznych metod są