2906544064

I. WSTĘP

1.1 Pojęcie progu anaerobowego - rys historyczny i podstawowe metody jego oznaczania

Mleczan i jego związek z metabolizmem wysiłkowym oraz z rozwijającą się w następstwie wysiłku fizycznego kwasicą i zmianami w wymianie gazowej w płucach stanowi temat licznych badań od kilku dziesięcioleci. Hi i wsp. wykazali już w 1924 roku istnienie zależności pomiędzy narastającym stężeniem mleczanu we krwi a rozwojem zmęczenia oraz wzrostem wentylacji płuc i wydalania    podczas wysiłku. W 1961 roku Ho mann i

wsp. wprowadzili pojęcie "punktu optymalnej wydolności wentylacyjnej" odpowiadającego obciążeniu, po przekroczeniu którego następuje szybkie zwiększenie udziału metabolizmu anaerobowego w przemianach energetycznych i wentylacji płuc. Zgodnie z tą koncepcją "punkt optymalnej wydolności wentylacyjnej" wyznacza się na podstawie nieliniowego wzrostu wentylacji minutowej    podczas wysiłków fizycznych o

narastającej intensywności. Odpowiada on gwałtownemu narastaniu stężenia mleczanu we krwi. Punkt ten uznano za przydatny do oceny wydolności aerobowej.

W kilka lat później Wasser an i Mc    wprowadzi

obowiązujący nadal w p    termin "progu

anaerobowego"    de    wanego jako poziom obciążenia

podczas stopniowanego wysiłku fizycznego, powyżej którego pojawia się kwasica metaboliczna i towarzyszące jej zmiany w wymianie gazowej w płucach. Wysokość tego progu, określanego także mianem progu wentylacyjnego, wytyczano na podstawie gwałtownego, nieliniowego wzrostu wentylacji minutowej płuc równoważnika oddechowego oraz wydalania dwutlenku węgla w