2906544100

85

progresywnego wysiłku fizycznego miał charakter krzywej wykładniczej, na co wskazuje wysoki współczynnik korelacji pomiędzy obciążeniem a logarytmem stężenia mleczanu r=0.96). Po zakończeniu wysiłku maksymalnego stwierdzono dalsze narastanie stężenia mleczanu we krwi. Maksimum stężenia mleczanu we krwi obserwowano po 3    - 5 min od zakończenia

pracy, po czym stężenie mleczanu obniżało się stopniowo w dalszym przebiegu okresu powysiłkowego osiągając wartości spoczynkowe po około 30 min. Podobny przebieg zmian stężenia mleczanu we krwi w okresie powysiłkowym, tak po maksymalnym, jak i po submaksymalnym wysiłku, u ludzi w różnym wieku, obserwowali Tzankoff i Norris 1970 oraz Stegmann i wsp.

8

Akumulacji mleczanu we krwi podczas progresywnego wysiłku fizycznego towarzyszą zmiany typowe dla kwasicy metabolicznej. Zwiększanie intensywności wysiłku w zakresie obciążeń niższych niż progowe nie powodowało istotnych zmian wskaźników równowagi kwasowo-zasadowej krwi. Natomiast bezpośrednio po przekroczeniu obciążeń progowych odpowiadających zwłaszcza progowi anaerobowemu przy stężeniu mleczanu 4 mmol■1 *    - AT

obserwowano gwałtowne obniżenie się pH kr w nadmiaru zasad oraz stężenia dwuwęglanów standardowych    postępujące

systematyczn aż do obciążenia maksymalnego. W następstwie kwasicy metabo znej dochodzi podczas stopniowanego wysiłku fizycznego do zmian w wymianie gazowej w płucach. W zakresie obciążeń progowych odpow da cych AT oraz indywidualnemu progowi anaerobowemu - IAT stwierdzono nieliniowy wzrost wentylacji minutowej i wydalania dwutlenku węgla, porównaniu z liniowym wzrostem pobierania tlenu, oraz systematyczny wzrost równoważnika oddechowego dla tlenu, bez dnoczesnego wzrostu równoważnika oddechowego dla dwutlenku węgla. Taki