137
mleczanu we krwi podczas progresywnego wysiłku fizycznego towarzyszy nieliniowy przebieg zależności pomiędzy aktywnością elektryczną mięśni EMG) a narastającym obciążeniem wysiłkowym, obserwowany zarówno w grupie sportowców
uprawiających sporty wytrzymałościowe, jak i
szybkościowo-siłowe. Ten gwałtowny wzrost EMG, określony w pracy jako EMG-AT, występujący w różnych grupach mięśniowych poddanych obciążeniom dynamicznym w zakresie obciążeń wysiłkowych odpowiadających IAT oraz AT, można uznać za przejaw wzmożonej rekrutacji szybkokurczących się włókien glikol i tycznych typu FT Wydaje się, że wykrycie progu EMG-AT w zakresie niższych obciążeń wysiłkowych w mięśniu płaszczkowatym łydki niż w mięśniu prostym uda u sportowców z obu badanych grup stanowi potwierdzenie tej tezy, gdyż gwałtowna aktywacja włókien typu FT może być wyraźniej
zaznaczona i wcześniej ujawniona w mięśniu płaszczkowatym łydki, bogatym we włókna wolnokurczące się typu ST, w przeciwieństwie do mięśnia prostego uda, zawierającego głównie włókna typu FT.
Podsumowując rozważania nad mechanizmem zmian leżących u podstaw zjawiska progu anaerobowego można przypuszczać, że wzmożona rekrutacja włókien mięśniowych typu FT w zakresie obciążeń progowych podczas progresywnego wysiłku jest
następstwem gwałtownego wzrostu stężenia mleczanu w mięśniach pracujących, czyli zmiana wzorca rekrutacji włókien
mięśniowych byłaby wtórna w odniesieniu do kwasicy
metabolicznej. Uzyskane wyniki wykazały jednak, że próg wytyczony na podstawie zmian EMG CEMG-AT) często poprzedza próg wytyczony na podstawie zmian stężenia mleczanu we krwi CI AT i AT), co stwarza podstawę do stwierdzenia, że progowy wzrost akumulacji mleczanu w mięśniach i we krwi nie jest