2906543924

104

oznaczonego na podstawie zmian stężenia mleczanu we krwi arterializowanej. Ten fakt wskazuje na potrzebę oznaczania AT na podstawie zmian stężenia mleczanu we krwi arterializowanej a nie żylnej, w celu uniknięcia wytyczenia zbyt wysokiego progu anaerobowego. Progowe pochłanianie tlenu natomiast było podobne dla IAT oznaczanego w tych dwóch obszarach naczyniowych co sugeruje, że włączenie zmian stężenia mleczanu we krwi także w okresie powysiłkowym do oceny wysokości indywidualnego progu anaerobowego metodą zaproponowaną przez Stegmanna i wsp.    eliminuje

odchylenia pomiędzy wartościami stężenia mleczanu we krwi arterializowanej i żylnej. Według tych autorów metoda oznaczania IAT na podstawie zmian stężenia mleczanu podczas progresywnego wysiłku oraz w okresie powysiłkowym uwzględnia kinetykę akumulacji i usuwania mleczanu z krwi, co pozwala na dokładne wykrycie obciążenia odzwierciedlającego stan “maksymalnej równowagi czynnościowej" dla mleczanu. Stan ten definiowany jest jako stan równowagi pomiędzy dyfuzją mleczanu z pracujących mięśni do krwi a maksymalnym tempem eliminacji mleczanu z krwi i mięśni Stegmann i Kindermann 1982). Niska zmiennośó charakteryzująca tę metodę wytyczania progu w porównamiu z innymi metodami, stwierdzona w przedstawianych w pracy badaniach, wydaje się potwierdzać wiarygodność oznaczania indywidualnego progu anaerobowego.

Wyniki niniejszych badah nad powtarzalnością oznaczania progu anaerobowego przy stężeniu mleczanu 4 mmol•1    AT ,

indywidualnego progu anaerobowego IAT) oraz    progu

mleczanowego LT) nie wykazały istotnych różnic pomiędzy progowym obciążeniem wysiłkowym , minutowym pobieraniem tlenu i częstością skurczów serca, wytyczonymi dla poszczególnych progów podczas dwóch identycznych testów wysiłkowych. Wynik