Kinetyczny opis zmian stężenia leku we krwi po jednorazowym podaniu pozanaczyniowym. Model jednokompartmentowy
Zmiany stężenia leku we krwi po takim podaniu stanowią wypadkową szybkości procesów wchłaniania, dystrybucji i eliminacji. Jeżeli szybkość dystrybucji będzie bardzo duża w porównaniu z szybkością wchłaniania i eliminacji to możemy interpretować wyniki C=f(t) w oparciu o model jednokompartmentowy.
Po podaniu pozanaczyniowym początkowe stężenie leku we krwi zwiększa się, ponieważ szybkość wchłaniania leku znacznie przewyższa szybkość jego eliminacji.
W chwili, w której szybkości obu procesów zrównają się, stężenie leku osiąga wartość maksymalną, po » czym maleje, co wskazuje na przewagę procesu eliminacji.
Zakładając, że procesy wchłaniania i eliminacji zachodzą zgodnie z kinetyką reakq'i pierwszego rzędu, szybkość wchłaniania leku do krwi wyraża równania:
.•kat
Szybkość wchłaniania =
FDe'
VH
F — płamek dawki leku, jjaki dociera do krążeniaogólnego k, — stała szybkości wchłaniania
Szybkość eliminacji leku z organizmu opisuje równanie:
Szybkość eliminacji = - K C
Szybkość zmian stężenia leku obserwowana we krwi stanowi różnicę szybkości wchłaniania i eliminacji leku zgodnie z równaniem:
k„ -FDC***
Po scałkowaniu tego równania:
c=kFD
V,-(k.-K)
Z podaniem pozanaczyniowym leku wiąże się pojęcie dostępności biologicznej. Aby określić ten parametr, należy porównać ilość leku, jaka dostaje się do krążenia po jego pozanaczyniowym podaniu z ilością, jaka dostaje się do krążenia po podaniu dożylnym (przyjętą za 100 %). Miarą tej ilości jest w obu przypadkach całkowite pole powierzchni pod krzywą zależności stężenia leku od czasu (AUC)
F =
AUS-o-Di.v.
Auq.v.Dp.a
J!_
5