Barometryczny pomiar wyaokoicl. 435
Wartości ht i h2 można odszukać w tablicach Jordana1), ulożonjch wedle powyższej formuły dla argumentów i i p.
Dla powyżej przytoczonego przykładu: = 283,9 in, h2 — 563,8 m,
zatem li — 563,8 — 283,9 = 279,9 m.
b) Stopnie barometryezne wprowadził Babinet. Kładąc
log = co 2 ii. — 2.0,43429- .... (7)
Pt Pi+ P2 lh t P2
(z opuszczeniem wyrazów rzędów wyższych), przekształcamy wzór (3) na:
h - A>-°’4342° (1 -j- 0,004 /) (p, -&) = \ h (p,-pa) ... (8) zaś wzór (6) na:
h =-(1 + 0,003663 t) (px =*p2) » |.
22 • • « * CO)
8019 I
--(1 -j- 0,003665 i) (p1 — p2) — (A h)y (^, — p2)
V
przyczem p = — (/i, t =- — (/j -f fa);
A/i. wzgl. (A /i)y nazywamy stopniem barometrycznym (na różnice ciśnienia 1 mm).
Wartości (A h)y znajdujemy w zacytowanych poprzednio tablicach barometrycznych Jordana dla argumentów t. i p.
Dla wartości, podanych poprzednio, otrzymamy dla
P = — (737,25 -f 713,65) = 725,45 mm i t = -- (19,7° -f 19,3°) = 19,5°,
przy pomocy interpolacji między odpowiedniemi wartościami tablic, (j/() — 11,85 m ponieważ jh— lh— 23,6 mm, przeto
h = 11,85.23,6 = 279,7 m.
Przyrządy. Używane są prawie wyłącznie harometiy metalowe czyli aueroidy, wyjątkowo barometry rtęciowe (jako bazy „stacyjne4*).
Stan odczytany na aueroidzie A należy uzupełnić nastepującemi poprawkami :
a. (poprawką stałą)
b. t,t (poprawka ze wzgl. na temperaturę
aneroidu t})
c. (760 — ^1) (poprawką ze wzgl. na błędy mechanizmu
i podziałki aneroidu)
wzgl. poprawkami rzędu 2-go: e.. (760 — A)-
fA-t- (760 — A) (poprawka ostatnia jest zazwyczaj tak
mała, że odpada nawet przy bardzo dokładnych pomiarach)
o, b, c, d, e, f są wielkościami stałemi.
J Jordan, Barometrische Htthentafeln, Stuttgart 1870, lub wyd. II., Stuttgart 1880; ■Jordan, BaTometrłBche Hfihentafeln fUr Tiefland und fttr grofio Hdhen, Hannover, Uelwing, 1806.
97
Bryla, Podręcznik inżynierski, lii. 29