7193935693

głównych, a więc wartości odkształceń głównych można otrzymać bezpośrednio z pomiarów tensometrycznych w tych kierunkach, bez potrzeby stosowania metod obliczeniowych. Sytuacja taka będzie miała miejsce np. w punktach pomiarowych drążka kierownicy badanego w niniejszym ćwiczeniu, obciążonego momentem skręcającym, a także na ramieniu przekładni kierowniczej w punkcie 2.

W tym ostatnim przypadku naprężenia pochodzące od działania momentu zginającego będą naprężeniami głównymi.

W celu określenia wytężenia materiału w danym punkcie badanej rury, należy obliczyć naprężenia zredukowane, np. według hipotezy energetycznej Hubera:

S_zred=Js²+ 3r²<ł„

Do obliczeń tych konieczna jest znajomość naprężeń głównych 8 pochodzących od zginania i naprężeń x pochodzących od skręcania.

Łatwo zauważyć, że naprężenia główne pochodzące od zginania wyznaczać należy tu w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez oś rury, a więc w miejscach, w których naklejono tensometry 1 i 2.

Największe zaś naprężenie x zachodzi na konturze zewnętrznym.

Wydzielony element prostokątny (rys. 3 b) narażony jest na proste ścianie, określone wartością naprężenia x.

^c)

T

Rys. 3. Rozkład naprężeń w skręcanym wale

Natomiast w przekrojach nachylonych pod kątem y do osi wału (rys.3 b i c) występują naprężenia normalne 8y i styczne, które znaleźć można ze wzorów:

8 = —t sin 2 y T_r = rcos2y

gdzie X jest naprężeniem w punkcie B przekroju prostopadłym do osi podłużnej rury.

5