2705150411

126 debata ekumeniczna

dział, to taki wielki plus małżeństwa, bycia w związku małżeńskim wśród księży, to że czasem nie zwraca się uwagi na to, jak bardzo psychicznie obciążający jest to zawód. Bycie księdzem to noszenie radości drugiego człowieka, ale częściej bycie z nim w jego smutkach i tragediach. Małżeństwo pozwala zachować dystans do tego wszystkiego co dzieje się w parafii. Dzięki temu można być bardziej pomocnym zachowując jednocześnie higienę własnego życia psychicznego. Ksiądz ewangelicki zobligowany jest także do tajemnicy spowiedzi, małżeństwo pozwala zawsze wrócić, aby być normalnym człowiekiem i nie myśleć jedynie o powierzonych sporawach. Uważam, że jest to bardzo obciążające... Po prostu małżeństwo ma też swoje prawa i tak czysto poza kościołem jeśli się jest z kimś, chce się, żeby on był, żeby spędzić wspólnie czas. W domu księdza zawsze jest najpierw parafia. Dopiero potem żona i rodzina. Często mówi się o tym, że dzieci księży wychowują zwykle szwagrowie, dziadkowie i jest to prawdą. Dlatego, że zazwyczaj po prostu tu na to nie ma czasu. Gdyby powiedział, że teraz nie ma czasu bo jest z rodziną. I stąd jeśli jest kobieta, która potrafi to udźwignąć, która przyjmuje to również jako swoje powołanie w jakiś sposób, to jest w porządku.

Anna Peciuch: Musi być bardzo pokorna... (tego się człowiek uczy przez cale życie...) Ta pokora potrzebna jest do nieustannego rezygnowania ze swych oczekiwań. Powinna być również cierpliwa! (Uśmiecham się, bo widzę jak tego mi brakuje!) Dyspozycyjność wobec biskupa wymaga by była przygotowana na wszystko. A przede wszystkim musi patrzeć na swoje życie i bycie żoną kapłana jak na powołanie.

Ks. Ihor Peciuch: Jeśli będzie patrzyła na swoje życie jako na powołanie, wtedy to co będzie robiła będzie odnosiła do Jezusa Chrystusa. A to On już sprawi, że będzie duchownemu odpowiednią pomocą. Najważniejsze więc jest życie duchowe takiej kobiety.

Ks. Roman Pracki: Parafia oczekuje od księdza, że będzie supermanem - specjalistą od wszystkiego, co jest dość dużym obciążeniem. Natomiast w domu po prostu można być człowiekiem z zaletami, ale także z wadami. W parafii ksiądz i jego żona są dziećmi dla osób starszych, dla rówieśników są przyjaciółmi, partnerami w rozmowie, powiernikami problemów. Do których ludzie się zwracają jako do tych, którzy też są małżeństwem, chociażby mogą być z nimi. Dla młodszych są rodziną - wujkiem i ciocią których odwiedza się co niedzielę. Dochodzi do tego, że kiedy takie małżeństwo jest już lata, czy dziesięciolecia na parafii, to taką największą nobilitacją jak na przykład na Śląsku Cieszyńskim jest to, kiedy ci parafianie już wychowani jakby z pokolenia w pokolenie przez tych dwoje ludzi, mówią do nich per: „Pan Tatulek” i „Pani Mamulka”. Dom pastorski obrasta w mit, w coś niebotycznego, i sama świadomość w parafii, że ci ludzie są z nimi jest czymś niesamowitym. Później, kiedy oni odchodzą jest to także czasami wielka tragedia dla parafian.

I wielki problem dla tych, którzy przychodzą jako następni.

„Scriptores Scholarum": Jak wygląda niedziela w rodzinie duchownego?

Joanna Koleff-Pracka: Wygląda roboczo...

Ks. Roman Pracki: Niedziela się zaczyna w sobotę...

Joanna Koleff-Pracka: Niedziela zaczyna się w sobotę, bo to jest czas, kiedy Roman przygotowuje się do nabożeństwa. W niedzielę rano wstaję bardzo wcześnie... i wszystko właściwie kręci się tego dnia wokół parafian. U nas po nabożeństwie parafianie przychodzą na kawę i herbatę, po to, żeby porozmawiać i wychodzą po południu. W związku z tym, jeśli nie przygotuję wcześniej obiadu to w ogóle nie jemy obiadu w niedzielę. Jeżeli po południu Romek nie ma drugiego nabożeństwa to czasami uda się nam wyjść na spacer. Najczęściej jednak spotykamy się dopiero wieczorem przy kolacji.

Ks. Roman Pracki: Nasz wolny czas jest wtedy, kiedy wyjeżdżamy z Lublina na Mazurach, czy do Warszawy. Kiedy nasi parafianie po prostu wiedzą, że nas nie ma. Wszyscy jednak bardzo czekają aż wrócimy.

Ks. Ihor Peciuch: Nasza sytuacja w Lublinie jest nietypowa. Studiuję, a więc nie mam obowiązków duszpasterskich. Dlatego nasza niedziela dzisiaj