3110398483

ISSN 1230-929 X

Edukacja Dorosłych 2010, nr 2

POSZERZANIE HORYZONTU - Z TRADYCJI MYŚLI ANDRAGOGICZNEJ

Agnieszka Stopińska-Pająk

BIOGRAFICZNE KONTEKSTY PIERWSZEGO POLSKIEGO PODRĘCZNIKA ANDRAGOGIKI

Słowa kluczow e: andragogika. edukacja człowieka dorosłego, historia andragogi-ki. podręcznik andragogiki, biografie pionierek polskiej andragogiki

Streszczenie: Artykuł ukazuje sylwetki autorów/redaktorów pierwszego polskiego podręcznika andragogiki pt. ..Praca oświatowa. Jej zadania metody, organizacja” (Kraków 1913). Autorka uzasadnia potrzeby badań nad przeszłością polskiej andragogiki. w tym zwłaszcza przy pominania i wydobywania z niepamięci dokonania ludzi znaczących dla kształtowania się andragogiki jako nauki. W artykule wskazano na znaczącą rolę kobiet w rozwoju polskiej andragogiki. Omówione zostały przede wszystkim biografie autorek podręcznika (Helena Radlińska. Zofia Daszyńska-Golińska. Władysława Weychert-Szymanowska, Zofia Kruszewska, Maria Orsetti, Jadwiga Dziubińska) pokazano kim były. co było dla nich ważne, jaką rolę odegrały zarówno w tworzeniu podręcznika, jak też w rozwoju polskiej myśli andragogicznej.

Autorka artykułu wykazała, iż mimo różnic, łączyła przedstawiane pionierki andragogiki wspólnie przyjmowana postawa wobec własnej pracy, rozumienia jej jako służby społecznej. Pionierki polskiej andragogiki podzielały także pewną wizję edukacji dorosłych, edukacji opartej na rozbudzaniu, inspirowaniu dorosłych do podejmowania samodzielnej aktywności edukacyjnej, na oddziaływaniu poprzez różne środki wpływające nie tylko na stronę umysłową dorosłego, ale też na społeczną, estetyczną, emocjonalną i wolicjonalną.

Wprowadzenie

Tytuł artykułu wymaga wyjaśnienia i to w kilku aspektach. Bo - po pierwsze - czyż możemy mówić o biograficznych kontekstach podręcznika? Stwierdzenie takie wydaje się być nadużyciem logiczno-językowym. A jednak świadomie wprowadzam taki tytuł chcąc mocno zasygnalizować, iż przedmiotem rozważań w artykule są biografie autorów/autorek pierwszego polskiego pod-