3173649151

380

Inź. Edward Barysz.    625.17

Metody robót okresowego utrzymania mostów stalowych, przyrzgdów sygnałowych oraz wsporników stalowych do przewodów jezdnych na kolejach elektrycznych

Prace Sekcji Drogowej XIII Międzynarodowego Kongresu Kolejowego.

I. Mosty stalowe.

Sprawozdawca generalny rozróżnia dwa typowe rodzaje organizacji:

1)    naczelny inżynier służby drogowej ma powierzone projektowanie i budowę nowych kon-strukcyj stalowych, jako też utrzymanie tych dzieł sztuki;

2)    budowa i utrzymanie należą do różnych służb.

Sieć kolejowa każdego zarządu dzieli się na oddziały; na czele oddziału stoi inżynier, który w większości przypadków ma osobnego kontrolera mostów. Kontrolerowi temu podlegają drużyny mostowe, które zajmują się drobnymi robotami utrzymania i naprawą bieżącą, a w niektórych przypadkach również naprawą główną, wykonywaną we własnym zakresie. Utrzymanie urządzeń nastawczych mostów ruchomych z napędem ręcznym powierza się zwykle inżynierowi, który ma w swojej kompetencji utrzymanie samego mostu; jeżeli chodzi o mosty ruchome z napędem elektrycznym lub o mosty poruszane za pomocą silników spalinowych lub parowych, utrzymanie powierza się inżynierowi służby elektrotechnicznej lub mechanicznej, lecz tylko w części, dotyczącej urządzeń nastawczych.

Utrzymanie okresowe, jak to: oczyszczanie z rdzy i malowanie, wykonuje się, zależnie od okoliczności, co 2—6 lat; w wybitnie sprzyjających warunkach klimatycznych i atmosferycznych okres ten może być powiększony aż do 10 lat. Bardzo często wyznacza się osobne drużyny do utrzymania mostów dużych wymiarów, mających wyjątkowo ważne znaczenie. Podobne dzieła sztuki nie są już przedmiotem utrzymania okresowego, lecz utrzymania stałego.

W większości przypadków organy służby drogowej, przeznaczone do utrzymania toru, mają obowiązek meldowania o wszelkich uszkodzeniach mostów, jednak bez szczegółowego ich badania. Sprawdzanie dokładne, które ma miejsce co pewien okres czasu i które w pewnych przypadkach dzieli się na sprawdzanie roczne i sprawdzanie gruntowne co 5—6 lat, wykonuje się przez osobnego kontrolera mostów pod nadzorem naczelnego inżyniera.

Roboty przy oczyszczaniu z rdzy wykonuje się bądź ręcznie, bądź za pomocą urządzeń mechanicznych z napędem pneumatycznym lub elektrycznym; ten ostatni sposób ma coraz szersze zastosowanie. Również w coraz szerszym zakresie stosuje się przy naprawie i wzmacnianiu mostów spawanie elektryczne. Do kontroli spawania używa się przyrządów Róntgena.

Malowanie mostów wykonuje się zarówno ręcznie, jak sposobem natryskowym, przy czym w ostatnim przypadku często stosuje się wykańczanie ręczne. Do gruntowania używa się różnych kompozycyj, w których podstawowym składnikiem jest minia ołowiana lub żelazna. Składniki farb, używanych do malowania, są tak różnorodne, że w tej dziedzinie jest rzeczą niemożliwą sprecyzować jakiekolwiek zalecenia. Do powierzchni, narażonych na intensywne działanie wilgoci lub gazów spalinowych, często stosuje się farby ze składnikami bitumicznymi. Spotyka się przypadki, kiedy powierzchnie te bywają zabezpieczane warstwą żelazobetonową grubości od 4 do 5 cm.

Zwykle przy odnawianiu pomalowania pokrywa się całą powierzchnię nową warstwą farby. W niektórych przypadkach odstępuje się od tej zasady, pozostawiając powierzchnie, będące jeszcze w dobrym stanie i mogące zapewnić należyte zabezpieczenie części mostu od rdzewienia, bez pomalowania ostatecznego, jeżeli tylko pozwalają na to względy estetyki danej budowli.

Na ogół na mostach dużych wymiarów urządza się wózki kontrolne wzdłuż belek głównych lub osobne kładki wzdłuż tych części mostu, które są trudno dostępne. Urządzenia te jednocześnie ułatwiają wykonanie robót utrzymania, naprawy i malowania.

Blacha żeberkowa, która dawniej była szeroko stosowana do przykrywania mostownic pomiędzy szynami i na zewnątrz ich, obecnie wychodzi z użycia ze względu na to, że żeberka przeszkadzają swobodnemu odpływowi wody. Obecnie zamiast blachy żeberkowej używa się arkuszy blachy z niewielkimi wypukłościami, z których woda może dobrze spływać. Spotyka się również przykrycie z płyt betonowych.

Utrzymanie i malowanie mostów z jazdą dołem i z przewodami elektrycznymi napowietrznymi, jako też z trzecią szyną do prądu roboczego, w większości przypadków wykonuje się przy wyłączeniu prądu i, w miarę możności, we dnie, w czasie przerw pomiędzy pociągami. Gdy to jest niemożliwe, przerywa się prąd w nocy, co pozwala na wykonywanie robót. Wyłączanie i włączanie prądu powierza się osobnemu pracownikowi służby elektrotechnicznej, który jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo i musi być obecny na miejscu pracy przez cały czas trwania robót.

II. Przyrządy sygnałowe.

Utrzymanie urządzeń bezpieczeństwa ruchu pociągów należy na ogół do osobnej służby. W niektórych przypadkach roboty te są wykonywane przez służbę drogową, jak również zdarza się, że osobny kontroler urządzeń bezpieczeństwa sprawuje nadzór nad nimi na terenie oddziału służby.

Ilość dźwigni nastawczych na różnych sieciach