Najczęściej stosowanym rozwiązaniem w fotogrametrii naziemnej jest przestrzenne opracowanie pojedynczego stereogramu zdjęć naziemnych. Zdjęcia wykonuje się wówczas z dwóch stanowisk naziemnych (tworzących bazę stereogramu), kamerami ustawionymi na stabilnych statywach geodezyjnych. Daje to możliwość nadania kamerze pomiarowej założonej orientacji względem fotografowanego obiektu i bazy fotografowania. W zależności od orientacji osi kamer względem linii bazy można wyróżnić kilka podstawowych przypadków zdjęć naziemnych:
- zdjęcia normalne w których osie kamer są poziome, wzajemnie równoległe i prostopadłe do osi kamer,
- zdjęcia zwrócone (w lewo lub prawo), w których osie kamer zachowują położenie poziome i wzajemnie równoległe, ale tworzą z bazą kąt różny od prostego,
- zdjęcia zbieżne o osiach dowolnie zorientowanych względem bazy,
- zdjęcia nachylone (przypadek zdjęć normalnych) o osiach prostopadłych do bazy, ale nachylonych względem poziomu o jednakowy kąt 0).
Fotogrametryczne opracowanie obiektów naziemnych sprowadza się do opracowania pojedynczego lub kilku stereogramów.
Przy projektowaniu opracowania należy dobrać położenie stanowisk i orientację kamery względem obiektu oraz rozmieszczenie punktów osnowy pomiarowej na obiekcie (Rys. 6).
Rys. 6. Powiązanie baz fotografowania i punktów kontrolnych z osnową geodezyjną: • punkty kontrolne o punkty poligonowe O stanowisko fotografowania
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"
12