3279958835

Głos 1900—1905

UKŁAD BIBLIOGRAFII

Informacje o autorze (graficznie odróżnione petitem) obejmują:

1)    streszczenia i przeróbki jego utworów z podaniem autorów i tytułów tych pozycji,

2)    pod skrótem „Rec.“ umieszczono recenzje oraz noty i wzmianki recenzyjne dotyczące poszczególnych utworów, 3) pod skrótem ,,0.“ (ogólne) zebrano materiały dotyczące bio- i bibliografii autora, jego działalności pisarskiej i społecznej, polemik itp. Wewnątrz każdej z tych grup zastosowano układ chronologiczny.

Obok haseł osobowych wyodrębniono hasła specjalne: CZASOPISMA, KONCERTY, TEATRY, WYSTAWY, REDAKCJA (Głosu). Rejestrują one materiały

0    określonych tematach, stwarzając w ramach zrębu głównego bibliografii szereg skupień rzeczowych, które — powtarzając materiał wykazany pod indywidualnymi hasłami — gromadzą, zwłaszcza w zakresie czasopism i teatrów, obfity materiał dokumentacyjny. Dla scharakteryzowania kierunku i zainteresowań pisma pod hasłem REDAKCJA zgrupowane zostały artykuły i noty o charakterze programowym i polemicznym (zarówno podpisane, jak i anonimowe), komunikaty redakcyjno-admini-stracyjne, odpowiedzi redakcji oraz przypiski redakcyjne do artykułów.

Pozycje anonimowe oraz zbiorowego autorstwa, podpisane przez większą ilość autorów lub w imieniu instytucji, jak również listy,

odezwy, rezolucje, komunikaty urzędowe (manifesty, reskrypty itp.)

» ■

zgrupowano w końcu bibliografii w grupach rodzajowych. Wewnątrz tych grup przyjęto również układ chronologiczny.

Celem uzyskania większej przejrzystości — noty anonimowe zgrupowano pod tytułami działów, tytuły zaś tych działów podano w układzie alfabetycznym.

Wyjaśnienia wymagają niektóre szczegóły opisu bibliograficznego¹. Dotyczy to w pierwszym rzędzie recenzji opisywanych dwukrotnie: a) pod nazwiskiem recenzenta, gdzie uzyskują oznacznik „r“, oraz b) w części dotyczącej autora recenzowanego — w pozycji petitowej, poprzedzonej nagłówkiem „Rec.“ W pierwszym wypadku zastosowano następujący schemat: na pierwsze miejsce wysunięto nazwisko autora dzieła recenzowanego oraz tytuł jego utworu. O ile recenzja posiadała tytuł nie pokrywający się z tytułem utworu recenzowanego — podano go na drugim miejscu, poprzedzając skrótem „pt.“. Konwencjonalne tytuły działów w rodzaju: Krytyka i sprawozdania, Wiadomości literackie itp. w takich wypadkach opuszczano. Tak więc recenzja pióra Gustawa Beylina w dziale Krytyka

1    sprawozdania, pod tytułem: Z najmłodszej poezji polskiej, dotycząca utworu Bronisławy Ostrowskiej: Chusty ofiarne — zapisana została następująco:

BEYLIN GUSTAW r

Ostrowska B.: Chusty ofiarne. — pt.: Z najmłodszej poezji polskiej. 1910 nr 19 s. 225.

W zapisie takim nie podaje się miejsca i roku wydania utworu recenzowanego. Pojęcie recenzji łączy się ściśle z nowościami wydawniczymi i należy przypuszczać, że z reguły były recenzowane wydania chronologicznie najbliższe daty druku recenzji. Natomiast w przypadku, gdy w czasopiśmie zaznaczone było kolejne wyda-

/

nie — szczegół ten został w zapisie powtórzony. Należy również zaznaczyć, że po-

XV

1

W niniejszej pracy zastosowane zostały (w miarę możliwości) wytyczne normy opisu rejestracyjnego dla bibliografii bieżącej dziedzin lub zagadnień.