Głos 1900—1905
UKŁAD BIBLIOGRAFII
*
Dla celów indeksu rzeczowego poszczególne pozycje bibliografii zostały ponumerowane. Przy numerowaniu przyjęto zasadę oznaczania kolejnymi liczbami wyłącznie pozycji głównych (garmondowych). Pozycje wchodzące powtórnie do bibliografii pod odpowiednim tematem numerów nie otrzymały, W praktyce oznacza to pominięcie w numeracji pozycji petitowych. Ponieważ pozycje oznaczone rodzajnikiem „n“ oraz „k“ podane są w bibliografii w nieprzerwanym ciągu — przy numeracji otrzymały one wspólny numer. Dla ułatwienia dotarcia do poszczególnych wiadomości wewnątrz pozycji oznaczonej danym numerem — grupy posiadające wspólną cytatę wydawniczą otrzymały dodatkowe oznaczniki cyfrowe w nawiasach okrągłych, np. 344 (83), 1412 (3).
Hasła indeksowe ujmują ponumerowaną zawartość Głosu (1900—1905) w trzech grupach zagadnień:
1. Ekonomiczno-społeczne i polityczne
2. Literatura i sztuka
3. Kultura, nauka, oświata, prasa, szkolnictwo.
«
•W obrębie każdej z tych grup zastosowano układ rzeczowy. Wypada tu zaznaczyć, że w części dotyczącej literatury zastosowano podział formalny. Na końcu skorowidza zamieszczono wiadomości, dotyczące wszystkich trzech działów, a mianowicie :
Ruch wydawniczy i wiadomości bibliograficzne
Życiorysy i wspomnienia pośmiertne.
Pod adresem czytelnika pragnącego korzystać z indeksu wypada raz jeszcze
#
*
przypomnieć o specyfice ówczesnej cenzury, co powoduje nie tylko konieczność umiejętności czytania tekstu między wierszami, ale również pamiętania o pewnego rodzaju słownictwie umownym ówczesnej publicystyki, która mówiąc o strajku nazywała go bezrobociem, a informując o rozruchach lub manifestacjach musiała poprzestać na enigmatycznym określeniu: niepokoje.
W wykazie pseudonimów, kryptonimów i krypt'ogramów wyszczególnione są zarówno pozycje rozwiązane, jak i takie, których nie udało się rozwiązać. Podane są też rozwiązania przypuszczalne oznaczane w tekście bibliografii znakiem zapytania: [?]. W poszukiwaniu rozwiązań opierano się w pierwszym rzędzie na rocznych spisach rzeczy, spisach treści numerów, przypiskach redakcyjnych oraz na informacjach zawartych w polemikach prasowych. Rozwiązania uzyskane z tych źródeł oznaczone zostały w wykazie znakiem [Gł.].
Korzystano również z istniejących opracowań1; w przypadkach takich obok rozwiązania podano w nawiasie kwadratowym źródło, np.: [Korm. s. 236], [Bar II].
Niektóre rozwiązania udało się ustalić na podstawie informacji ustnych, uzyskanych bądź od byłych współpracowników Głosu i innych pism, bądź też od współczesnych działaczy politycznych i społecznych. Rozwiązania te uzyskały w wykazie oznacznik: [Inf. ust.].
Ż. Kormanowa: Materiały do bibliografii druków socjalistycznych na ziemiach polskich w latach 1866—1918. Wyd. 2. Warszawa 1949; A. Bar przy współudziale W. T. Wisłockiego i T. Godłowskiego: Słownik pseudonimów i kryptonimów pisarzy polskich oraz Polski dotyczących, t. 1—3. Kraków 1936—1938.
2 — Głos 1900 — 1905