348068815

Ewa Zawisza

Pamięci mojego Dziadka

Pamiętam

jak sznur)' huśtawki w ogrodzie podpierały garbatą jabłoń (nachylała się do naszych szeptów)

W sześcioletniej wyobraźni

byłeś rycerzem przeganiającym smoki

Przez lata

słuchałem setek tych samych opowieści o wojnie Potrafiłeś z niej wyłuskać tyle radości że długo nic nie rozumiałem czym była dla Ciebie naprawdę

Potem

rzuciłem na trumnę garść żalu do Boga że zabiera Cię w nieuniknione A dzień taki pełen słońca I much

Ludzie usypali grób z modlitw starannie ułożonych w równy kopiec Garść po garści Słowo po słowie Sól po policzku

Na pierzynie z kwiatów powietrze pluło w płomień Grób jak tort ociekał lukrem A światłość wiekuista...

Wpuściłem świadomość Na wieki wieków Żalem