SNV36446

64 RODOWÓD IDEOWY

w żywej pamięci miano dziadka Johanna Valentina, Jakoba Andre* (1528-1590), kanclerza tamtejszego uniwersytetu i słynnego teolo ga²¹. Andrea rozpoczął studia, uzyskując w 1603 r. stopień baka.'i łarza, a w dwa lata później - magistra²².

W czasie studiów w Tybindze Johann Valentin poznał Tobiasa Hessa (1568-1614), prawnika i teologa, a przy tym badacza wszelkich tajemnic, niezmiernie zainteresowanego kabałą. Zetknął się także z Christophem Besoldem (1577-1638), później katolikiem, wówczas jednak jeszcze hermetystą-marzycielem, zafascynowanym ideą pansofii i przekonanym, iż religijne spory jego czasów zostaną rozwiązane na gruncie nowej, powszechnej doktryny „prawdziwego chrześcjaństwa .

Ci trzej, Besold, Andrea i Hess, w 1609 r. weszli w skład tajnego stowarzyszenia ludzi wyznających takie poglądy. Oprócz nich znane są nazwiska ośmiu innych członków tej grupy. Byli to: sędzia z Hericourt Johann Stoffel, Abraham Hótzel, Wilhelm Bi-dembach, Tobias Lansius, Dawid Magirus, Heinrich Welling, emerytowany pastor Johann Vischer oraz Johann Ludwig Andrea -młodszy brat Johanna Valentina²⁴. Stowarzyszenie przetrwało zaledwie kilka lat i nigdy nie liczyło więcej niż kilkunastu członków, lecz wymiernym rezultatem jego istnienia były zredagowane w 1610 r. dwa anonimowe manifesty fikcyjnego Bractwa Różo-krzyżowców: Famafraternitatis i Confessiofraternitatis. Początkowo krążyły one po Europie w postaci ręcznych odpisów, wzbudzając w środowiskach uniwersyteckich i dworskich żywe zainteresowanie. Jednak prawdziwa wrzawa wokół ich treści zaczęła się

²¹    Jako teolog, dziadek Johanna Valentina zyskał miano „drugiego Lulra” i był głównym autorem tzw. Formuły Zgody (1577), jednego z doktrynalnych fundamentów wyznania ewangelickiego.

²² M o n l g o m e r y, dz. cyt., t. I. s. 30.

²³ Por. E d i g h o f f e r, dz. cyt., s. 93-95; B u g a j, dz. cyt., _s. 281

²⁴    B u g a J, dz. cyt., i. 279.