3547344129

Ciepło właściwe, przewodnictwo cieplne, ciepło spalania niektórych polimerów

Nazwa polimeru	Ciepło właściwe	Przewodnictwo	Ciepło spalania
	[kJ/kgxK]	cieplne [W/tn^K]	[w/gl
polietylen o niskiej gęstości	1,9	0,35	46,5
polipropylen isotaktyczny	1,9	0,24	46,0
polimetakrylan metylu	1,42	0,19	26,2
polistyren	1,2	0,11	41,6
nylon 66	1,4	0,4	31,9
pianka poliuretanowa	*1,4	zmienne wartości	24,4
pianki fenolowe	—		17,9

ad.2b) Rozkład termiczny

Związki wielkocząsteczkowe pod wpływem energii cieplnej i promieniowania ultrafioletowego reagują z tlenem, a także z innymi związkami chemicznymi. Wynikiem tego może być zmiana składu chemicznego, degradacja lub destrukcja. Powstają produkty zdolne do dalszych reakcji inicjujące reakcje depolimeryzacji,    np.:    w    reakcji    z    tlenem

w łańcuchu polimeru powstaje grupa wodoronadtlenowa, która może następnie ulec rozpadowi na rodniki zdolne do dalszej reakcji.

ch3 o	ch3 ch3	ch3 ch3
'rf *	—CH-C—CH-C- ^2 i ^2 i	CHrĆ—CH-Ć —
H	1 1 ? ^H	1 1 O H •
	0 1	•
	H	■a X O

W środowisku gazu obojętnego lub w próżni pod wpływem wysokiej temperatury może przebiegać również proces rozkładu polimeru zwany pirolizą, połączony z wydzielaniem lotnych gazów i fragmentów polimeru. Temperatura i szybkość pirolizy polimeru zależy od jego termicznej stabilności i reakcji chemicznych rozkładu (tj. depolimeryzacji, destrukcji i degradacji) występujących w istniejących warunkach.

Aby tworzywo mogło ulec rozkładowi, musi być dostarczona odpowiednia energia, która wystarczy do rozerwania wiązań pomiędzy poszczególnymi atomami, z których związki te są zbudowane.

O możliwości zaistnienia reakcji rozkładu decyduje wielkość energii aktywacji polimeru