3547344132

Spalanie gazów powstałych z rozkładu termicznego jest reakcją egzotermiczną. Wszystkie polimery palą się powierzchniowo płomieniem dyfuzyjnym. Czynnikiem wspomagającym, który determinuje szybkość spalania płomieniowego jest ciepło spalania. Na zapalność tworzywa ma wpływ zawartość atomów wodoru w cząsteczce polimeru. Im liczba atomów wodoru jest mniejsza, tym mniej palnych gazów wytwarza się w czasie pirolizy, zaś pozo: stałość stała jest większa.

Mechanizm spalania tworzyw sztucznych zależy od budowy tych tworzyw. Inaczej ulegają spalaniu tworzywa termoplastyczne, inaczej termoutwardzalne.

2.1. Spalanie tworzyw termoplastycznych

W czasie rozkładu w wyniku przemian fizycznych (parowanie) oraz chemicznych (destrukcja) tworzywa termoplastyczne wytwarzają mieszaninę gazową. Powstała faza lotna może ulec zapaleniu lub zapłonowi i w rezultacie spalać się płomieniowo. Mechanizm spalania tego rodzaju tworzyw można porównać ze spalaniem cieczy. W taki sposób pali się polimetastyren.

2.2. Spalanie tworzyw termoutwardzalnych

Tworzywo termoutwardzalne rozkłada    się pod wpływem ciepła

z wytworzeniem związków nisko cząsteczkowych o różnych stanach skupienia. W chwili zapalenia lub zapłonu palna faza lotna zapala się płomieniem, a pozostałość popirolityczna (koksowa) zaczyna spalać się bezpłomieniowo, (czyli tlić) na granicy rozdziału fazy stałej i lotnej (powietrze). W taki sposób spalają się np. poliestry termoutwardzalne.

Tabela 5.

Temperatura zapalenia wybranych polimerów

Nazwa polimeru	Temperatura zapalenia [•Cl
polietylen	349
polichlorek winylu	454
polistyren	488 - 496
polichlorek winylidenu	532
polimetakrylan metylu (PMMA)	450 - 462