3617207829

5

Opracowanie zasad wyróżniania i kartowania siedlisk przyrodniczych nie należy do kompetencji Lasów Państwowych, dlatego zakres niniejszej instrukcji ogranicza się z konieczności do typów siedliskowych lasu oraz zbiorowisk roślinnych.

Przy redagowaniu „Instrukcji wyróżniania i kartowania w Lasach Państwowych typów siedliskowych lasu oraz zbiorowisk roślinnych” przyjęto niektóre tradycyjne sformułowania z poprzedniej instrukcji. Dotyczy to szczególnie utożsamiania siedliska leśnego z typem siedliskowym lasu, np. stan siedliska rozumiany jest w instrukcji jako stan typu siedliskowego lasu w odróżnieniu od stanu siedliska przyrodniczego, zapisywanego zawsze pełną nazwą. Zagadnienia dotyczące ujmowania siedlisk przyrodniczych w planie urządzenia lasu zostały szerzej ujęte w części pierwszej „Instrukcji urządzania lasu” pod nazwą: „Instrukcja sporządzania planu urządzenia lasu dla nadleśnictwa” (patrz §§: 6, 22, 23 i 71 tej instrukcji).

W redagowaniu poszczególnych zagadnień dotyczących nowelizacji „Instrukcji wyróżniania i kartowania siedlisk leśnych ” brali udział:

1)    prof. dr hab. Stanisław Brożek, dr inż. Piotr Gruba, dr inż. Jarosław Lasota, dr inż. Tomasz Wanic, dr inż. Maciej Zwydak: „Diagnozowanie typów siedliskowych lasu nizinnych i wyżynnych na podstawie siedliskowego indeksu glebowego (SIG) ”;

2)    dr hab. Cezary Kabała, mgr inż. Marian Marzec, mgr inż. Jan Tabor: „ Uziarnienie gleb: na podstawie „Klasyfikacji uziarnienia gleb i utworów mineralnych 2008”;

3)    mgr inż. Jan Tabor, mgr inż. Maciej Szczygielski: prace fitosocjologiczne (wyróżnianie i kartowanie leśnych zespołów roślinnych);

4)    końcową redakcję instrukcji, na podsawie materiałów przygotowanych przez zespól autorów z Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, po uwzględnieniu wielu uwag i opinii, wykonano w Wydziale Urządzania Lasu i Geoinformatyki Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych.