3654574737

Gracze z kolei odpowiadają za kierowanie Postaciami Pierwszoplanowymi. Przy stole będzie to odgrywanie bohaterów, zapisywanie zmian na Kartach Postaci (ang. character sheet), na których znajduje się opis słowny i liczbowy cech fizycznych oraz umysłowych protagonistów, a także sterowanie postaciami, przy wykorzystaniu mechaniki gry. Jeśli idzie o funkcje realizowane w fikcji, będzie do nich należało głównie opisywanie działań prowadzonych bohaterów.

Najlepszą sytuacją wydaje się aktywne współtworzenie historii przez Graczy i Mistrza Gry poprzez współopisywanie. Ma to związek z „wrzucaniem” poszczególnych elementów do wyobrażenia, dla uzyskania „ostrzejszego obrazu”.

Przykład rozgrywki nastawionej na aktywne współtworzenie fabuły poprzez współopisywanie "wyostrzanie obrazu”:

MG: Wchodzicie do starego, opuszczonego domu na malowniczym wzgórzu (akcja, obraz) Gracz 1: Ręką zabezpieczoną przed zimnem skórzaną rękawicą, naciskam zardzewiałą klamkę, drzwi skrzypią i ukazują nam środek brudnego przybytku (obraz, akcja, dźwięk, obraz)

Gracz 2: Rozglądam się po pomieszczeniu skąpanym w jednorodnej kolorystyce brzydkich tapet, zapach stęchlizny szybko atakuje nasze nozdrza, niczym uderzająca pięść (akcja, obraz wyrażony metaforą, zapach określony porównaniem)

Dzięki takiej formule rozgrywki, opisywane wydarzenia stają się „bardziej widoczne” dla wyobraźni. Kilka osób aktywnie biorących udział w przedstawianiu świata, jest w stanie zrobić to przy stosunkowo niższym wysiłku, niż miałoby to mieć miejsce w wykonaniu jednego człowieka. Ponadto mamy do czynienia z większą liczbą szczegółów.

Kooperacja gra ważną rolę nie tylko we współpracy nad fabułą, takie samo zaangażowanie powinno cechować wszystkich grających, w szukaniu odpowiednich rozwiązań mechanicznych dla dyskusyjnej sytuacji. Mechaniki nie są w stanie odpowiedzieć i podać recepty na wszystkie sytuacje zaistniałe w rozgrywce. Wspólny udział w poszukiwaniu rozwiązań na płaszczyźnie fabularnej i mechanicznej legitymizuje i cementuje wspólnie podjęte decyzje. Prowadzi to również do utożsamienia się z wypracowanymi w ten sposób rozwiązaniami. Wyklucza to całkowity instrumentalizm ze strony Mistrza Gry, który niekiedy jest konieczny, ze względu na większe zdystansowania Prowadzącego, który nie kieruje własnym bohaterem oraz zna cały układ fabuły. Takie zaangażowanie pozwala rozgrywać sesje lepsze jakościowo, oparte na szeroko pojętym kompromisie.

Kreacja oparta na słowie, gestach i mowie ciała

Dla funkcji kreacyjnej najistotniejszy jest zasób słownictwa i skojarzeń. Im większe oba zbiory, tym większe pole manewru dla grających. W tym przypadku prościej nam posługiwać się metaforą i porównaniem. Poza słowami można oddziaływać poprzez ton głosu, ruch, mowę ciała, mimikę, gestykulację, teatralność gestów. Ten sposób ekspresji umożliwia

10