365605842

podwyższania dodatków na pokrycie koniecznych potrzeb państwowych, każda gmina i każdy poszczególny posiadacz, wpłacał swój udział w stosunku do posiadanego gruntu ” [Fedorowski 1974], Natomiast technologię wykonywania pomiarów gruntów rustykalnych i dominialnych dla założenia operatu katastru gruntowego regulowała pierwsza instrukcja geodezyjna wydana w 1786 r. pod nazwą „Pouczenie, jak w rzeczywisty sposób ma być dokonany pomiar gruntu” (Ryc.l). Patent Józefa II wprowadził nową elementarną jednostkę powierzchniową, „działką gruntowe? zamiast stosowanej dotychczas,posiadłości” Było to faktyczne ustalenie elementarnej jednostki powierzchniowej, umożliwiające dokładne jej określenie topograficzne, dokładny pomiar i oszacowanie dochodu w celu opodatkowania gruntów. Z mocy tego patentu zostały wszczęte wstępne prace przygotowawcze do pomiarów, które swym zasięgiem obejmowały wszystkie kraje Monarchii Austriackiej, w także Galicję. Do tych prac należało powołanie trzech specjalnych komisji podległych Głównej Komisji ustalonej na całą Austrię, składających się z sześciu członków zasługujących na zaufanie w danej gminie, którym dodano podkomisje składające się z komisarza powiatowego, agronoma i geodety. Do zadań komisji należało ustalenie granic zewnętrznych dla każdej mierzonej gminy (wsi) wraz ze spisaniem protokołu przebiegu jej granic, wyznaczenie dochodu brutto dla każdego użytku gruntowego według stopnia urodzajności gleby dla każdej posiadłości oraz pomiar regularnych działek.

Zreformowany i znacznie unowocześniony system katastru józefińskiego nie wytrzymał próby czasu. Obarczony był jednak wieloma błędami, pomiar i sposób jego wykonania uważano za niedokładny i budzący powszechne niezadowolenie. Stosowano go jedynie do śmierci cesarza Józefa II.

Jego następca Leopold II (1790 - 1792) unieważnił system swojego poprzednika i stworzył system łączący kataster teresjański i józefiński, gdzie powrócono do zasad opodatkowania gruntów dominialnych z czasów Marii Teresy oraz zlikwidowano podatek urbarialny. System ten przyjął nazwę katastru teresjańsko - józefińskiego i dotrwał aż do 1882 r. czyli do momentu kiedy prace geodezyjne nad sporządzeniem operatu stałego katastru podatku gruntowego zostały zakończone. Stanowił tez podstawę do założenia pierwszych w Austrii ksiąg hipotecznych posiadłości ziemskich. Zostały tu także unormowane zasady oraz tryb prac związanych z aktualizowaniem zmian na gruncie i wprowadzaniem ich do katastru.

Kolejny władca - Franciszek I po objęciu w 1792 r. tronu w Austrii powrócił do założeń katastru józefińskiego. [Wolski 2000], W 1806 r. wydano rozkaz gabinetowy

17