369583863

W dziedzinie prawa handlowego potrzeba ujednolicenia i skodyfikowania prawa była widoczna. Traktowano to jako zadanie priorytetowe. Przyjęto koncepcje, że ta kodyfikacja prawa handlowego powinna postępować niezależnie od prac nad ogólnym kodeksem cywilnym. Pierwsze praca nad Kodeksem Handlowym zaczęły się przed powstaniem Komisji Kodyfikacyjnej, a potem kontynuowano je w Sekcji Prawa Handlowego.

Referentami byli Aleksander Doliński (Lwów) i Antoni Burski (Kraków)

W 1927 roku przedstawiono projekt całego Kodeksu Handlowego opartego na wzorach Włoskich. Komisja Kodyfikacyjna w dalszych pracach nie uwzględniała jednak tego projektu i skoncentrowała się na innych zadaniach - prace nad prawem wekslowym i czekowym, przepisy o domach składowych, spółkach akcyjnych, spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością - wprowadzone w życie osobno mocą odrębnych rozporządzeń prezydenta.

W miedzy czasie zmarli obaj referenci. Nowy referent - Tadeusz Dziurzyński (dziekan WPiA UJ), który przy pomocy innych krakowskich prawników opracował ten projekt.

Wrzesień 1933 roku - ostateczny projekt. Kodeks wprowadzony od 1 lipca 1934 roku mocą rozporządzenia Prezydenta RP.

Do Kodeksu Handlowego włączono wcześniej opracowane przepisy o domach składowych i o spółkach akcyjnych. Włączono także przepisy o sprzedaży na raty. Całość stanowić miały jako tzw. I część Kodeksu Handlowego. Poza kodeksem znajdowała się liczna grupa ważnych przepisów - przepisy o organizacji giełd, ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Prawo bankowe (1928), prawo patentowe, wekslowe i czekowe - nie planowano włączenia ich do Kodeksu Handlowego, ale planow ano II i III części Kodeksu Handlowego - prawo ubezpieczeniowego i prawo morskie, prawo rzeczne, jednak prac nigdy nie ukończono.

Kodeks Handlowy podobnie, jak Kodeks Zobowiązań również był oceniany wysoko. Wzorcowo skonstruowany pod względem technicznym i prawnym. Zarzucano twórcom, że w zbyt wielu wypadkach wzorowano się na niemieckim prawie handlowym z 1928 roku, ale były to nieuzasadnione zarzuty - nie było to bierne powtórzenie, a raczej twórcze ich rozwinięcie. Nie była to kompilacja i recepcja innych kodeksów zaborczych.

Kodeks Handlowy dzielił się na dwie księgi:

o Księga I-O kupcu. Także przepisy o różnych rodzajach spółek

o Księga II - Czynności handlowe. Wprowadzono domniemanie, że czynności prawne kupca związane z prowadzeniem przez niego przedsiębiorstw a jest czynnością handlową. Definiowało to prawo handlowe. W nowym ujęciu prawo handlowe było szczególnym prawem kupców prowadzących czynności handlowe. Prawo handlowe prawem kupców' związanym z prowadzonym przez nich przedsiębiorstwem. Pojęcie kupca - elastyczne kryterium gospodarcze. Dwie grupy kupców:

o Kupcy rejestrowi. Konieczne dla rozpoczęcia prowadzenia działalności - wpis do rejestru handlowego w sądzie. Większość przepisów w KH dotyczy ła kupców rejestrowy ch o Kupcy nierejestrowi. Wpis nie był wymagany, formalności znacznie mniejsze. Zdecydowana większość przedsiębiorstw.

Wiele postanowień Kodeksu Handlowego modyfikowała przepisy Kodeksu Zobowiązań. Wprowadzono zasadę, iż w braku przepisu określającego sytuację obowiązywać mają normy prawa obligacyjnego. W sytuacjach nieuregulowanych - sytuacje z Kodeksu Zobowiązań, co wcale nie oznaczało subsydiamości Kodeksu Handlowego.

Po II Wojnie Światowej Kodeks Handlowy nie był stosowany - nie było praktycznej możliwości stosowania kodeksu. Do połowy lat osiemdziesiątych XX wieku - dokonano pierwszych zmiany w systemie społeczno-gospodarczym, uwolniono obrót gospodarczy, a Kodeks Handlowy wrócił do praktyki. Uchylony Kodeks Handlowy w roku 2000 (Kodeks Spółek Handlowych).