Optyczna ocena wytrzymałości
1. Metoda oceny wizualnej opiera się na korelacji występowania, wielkości i typu cech wzrostu, np. rozmiaru sęku, i właściwości mechanicznych.
2. Na ogół to jest zrobione „ręcznie" przez doświadczone osoby. Proste i łatwe do nauczenia się zasady, określane lokalnie, są zdefiniowane dla różnych klas wytrzymałościowych.
3. Obecna norma europejska EN 14081, cz. 1, określa tylko minimalne wymogi dla sortowania.
4. Następujące cechy powinny być określone wg tej normy jako minimalne:
• Ograniczenia dla cech obniżających wytrzymałość: sęki, nachylenie włókien, gęstości albo szybkości wzrostu, pęknięcia
• Ograniczenia cech mechanicznych: zanik, zniekształcenia (łuk, sprężyna, skręcenie)
• Ograniczenia cech biologicznych: uszkodzenia od grzybów
• Inne cechy: uszkodzenia mechaniczne
Zalety i wady oceny wizualnej to:
1. Zasady są proste, łatwe w zrozumieniu i zastosowaniu, a zastosowanie nie wymaga wielkich umiejętności technicznych i kosztownego sprzętu
2. Jest to praca intensywna i nieefektywna ponieważ gęstość drewna (mająca duże znaczenie) jest jedynie szacowana.
3. Wyniki oceny zależą od uwagi i umiejętności osoby odpowiedzialnej za ocenę; dlatego zakres i obiektywność są tu ograniczone.
4. Jeśli zasady są stosowane poprawnie, metoda jest efektywna i tania.
Specyfikacje przypisania krajowych klas wizualnych do systemu wytrzymałości z normy EN 338 można znaleźć w normie europejskiej EN 1912.